هوش مصنوعی: این جا چه مکانی است که خاک آن حس حیات دارد، و هوای آن برای روح و جان انسان آرامش و راحتی به ارمغان می‌آورد؟

هوش مصنوعی: محلتی وجود دارد که بهشتی و آسمانی است و در آنجا حورهایی در اطراف و ماهی در مرکز دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: دل برای رسیدن به آرامش، به این مکان آمده است که در اینجا نوری از چهره آن ماه دل‌نشین می‌تابد.

هوش مصنوعی: دل من در این مکان دلگیر است، چون در این باغ، کبوترانی وجود دارند که در کنار درخت سرو زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر جا که نگاه می‌کنم، اشک من مانند چشمه‌ای در حال جاری شدن است.

هوش مصنوعی: به خیال نرو که کسی توانسته از عشق دل بکند. حتی اگر کسی هزار جان هم داشته باشد، باز هم نمی‌تواند از عشق دل بکنند.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به تو، از همه چیز در جهان گذشتم و به دیگران اعلام کردم که کسی که به تو وصل است، تمام نعمت‌های دنیا را دارد.

هوش مصنوعی: دل من نشان عشق و شیفتگی تو را دارد، پس به جستجوی آن بپرداز و از تیر ناز و زیبایی‌ات بهره ببر که اثر آن بر دل من واضح و روشن است.

هوش مصنوعی: شکر از زبان شاعر مشتاق این شعر را به صورت زیبا و دلنشین بیان کرد، به گونه‌ای که حرف‌های عاشقان را به تصویر کشید.

هوش مصنوعی: ای گلرخا، برخیز و آرام بر سر جوی بنشین، چهره‌ات را نشان بده و با اشک دل، زیباترین صورت گل را بشوی.

هوش مصنوعی: به سایه بگو که پشت سر من نرود و به سرو بگو که با قامت من، بر کنار آب نایستد.

هوش مصنوعی: اگر بلبل از گل درخواست کند، عیبش را نگیرید؛ زیرا این نوع خواسته و محبت کجا پیدا می‌شود که بدون گفتگو باشد.

هوش مصنوعی: ای گل خندان، با دامن افشان خود، در چمن به رقص بپرداز تا مانند گل بهار، بویی خوش و رنگی زیبا را پراکنده کنی.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات زیبا و مانند گوی نقره‌ای شده باشد، کم از بلاغت و سخنوری بلبل نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: من همچون شانه‌ای شده‌ام که در سرم خیالی از زلف تو دارم. من نیستم، اما مانند آیینه‌ای می‌باشم که خدمت به صورت تو کند.

هوش مصنوعی: سرو بلند و زیبا از باغ آزاد شد و با آزادی‌اش صدای شاداب پرندگان چمن شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: نوشیدنی عشق و زیبایی در لیوانی است که در دست دارم و معشوقه مقابل من ایستاده است.

هوش مصنوعی: خورشید به وسعت و گرمای خود مثل مه، جیب نی را پاره کرد.

هوش مصنوعی: خورشید به آن‌ها شادابی و خوشبختی بخشید و مانند طلا بر جمشید می‌درخشید.

هوش مصنوعی: ساز ارغنون به خاطر نغمه‌هایی که می‌زند غنی و پربار شده و به عنوان نمادی از خوشبختی و لذت، با لباس‌های زیبا و شیرین پوشیده شده است.

هوش مصنوعی: شاعر به کسی که خوش‌ذوق و شاداب است، می‌گوید تو هم مانند آن شکر که زیبایی و شیرینی را می‌پاشد، شروع کن به سرودن شعری زیبا و دلنشین.

هوش مصنوعی: از شعری که احوال و احساسات واقعی را بیان کند، نه از آن کلامی که صرفاً گفته و شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: داستانی وجود دارد که می‌تواند آشنایی و دوستی را ایجاد کند و روح و دل انسان را روشنی بخشد.

هوش مصنوعی: گوش عود با صدای شاداب و دلنشینش، جواهراتی را به نمایش می‌گذارد که در لباس ابریشمی جلوه‌گری می‌کنند.

هوش مصنوعی: گیاهان خوشمزه‌ای مانند پسته شیرینی را به آرامی بر روی ساز می‌ریزند و این شیرینی را به فندق‌ها نیز می‌افشاند.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی اشاره دارد که چهره‌ی خورشید از شباهت به نغمه‌ی دل‌انگیز و روشنی که در عالم وجود دارد، به درخشش و زیبایی خاصی دست پیدا کرده است. این مطلع، به نوعی به آغاز یک خوش‌امدی و شکوه طبیعت اشاره دارد که از آن الهام گرفته شده است.