هوش مصنوعی: گل زیبایی را دید که پیراهنش پاره شده و به نظر می‌رسد که مانند مهی از آسمان به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: قدی که به زمین افتاده مانند درخت سرو است، و طوطی زیبایی که به سر آن سرو نشسته، عقل را از سر می‌برد.

هوش مصنوعی: عرق بر روی صورت گلگون نشسته و هزاران رشته در هم پیچیده بر روی گل شکسته است.

هوش مصنوعی: مانند گل نیلوفر که در آب شکوفه زده است، چشمان او همچون بادام در خواب شیرین و ناز است.

هوش مصنوعی: دستش را به جلو آورد و با دقت و زیبایی به درخشش سنگ‌های قیمتی اشاره کرد. در دل این زیبایی، تنها لعل وجود دارد و هیچ چیز دیگری نیست.

هوش مصنوعی: خورشید در دل گل وارد شد و مانند ذره‌ای عاشق با صد دل به او عشق ورزید.

هوش مصنوعی: با تدبیر و نیرنگی، کسی را به خواب می‌برد تا راه بیداری را از او بگیرد و با ماهرانه‌ای، حالتی از مستی را به او می‌بخشد که او را از هوشیاری بازدارد.

هوش مصنوعی: ملک به حالت بی‌حالی و بی‌حرکتی افتاده است، در حالی که سایه خورشید در بالای او قرار دارد و ایستاده است.

هوش مصنوعی: سرو خوش قامت به خاطر زیبایی دو گل نرگس که با قطرات باران تازه شده بودند، چند شاخه گلبرگ گلابی را بر روی برگ‌های درخت سمن پاشید.

هوش مصنوعی: نسیم با چین و لپ‌های او هم‌نوا بود و در حالی که او خوابیده بود، بوی خاصی از آن راز را دریافت کرد.

هوش مصنوعی: دو هندو، به خاطر فندق خوشمزه‌ای که ترک‌ها به آنها دادند، از بند سیاه‌پوستی آزاد شدند.

هوش مصنوعی: زمانی که موهایش به دور خود پیچید، اشکش نیز لحظه‌ای بر روی زمین افتاد.

هوش مصنوعی: هنگامی که سر شاه جمشید از گرمای تابش خورشید داغ شد، از خواب دل‌پذیرش بیدار شد.

هوش مصنوعی: وقتی که با دستم مژگانم را مالیدم و از خواب خوش بیدار شدم، زیبایی ماه خود را دیدم.

هوش مصنوعی: از دل پر از احساس و آشفتگی، آهی بلند برمی‌آید، مثل اینکه ماهی به خاطر شکار خود به شدت در حال تپش است.

هوش مصنوعی: پری با زیبایی و وقار از پیش جمشید دور شد و به سمت کاخ و جایگاه خود درخشید.

هوش مصنوعی: مهراب به آرامی به شاه گفت: ای پادشاه، آیا غیر از رسوایی چیزی دیگر از این راه به دست می‌آید؟

هوش مصنوعی: از اشک چشم هیچ کار مثبتی انجام نمی‌شود و از دل حزین هم نمی‌توان اثری مثبت ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: در زندگی، بدون عشق و درد و فراق، هیچ‌چیز واقعی و معنایی ندارد، اما هر چیزی در زمان و مکان خاص خود نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: از بارانی که در تابستان باریده می‌شود، فقط بار دل آدمی سنگینی می‌آورد و هیچ چیز دیگری به همراه نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر تو توانایی تحمل روشنایی و جلوه‌های زیبا را نداری، پس از دیدن او زیاد آرزو نداشته باش.

هوش مصنوعی: برای این کار به تحمل و صبر نیاز داری. کمی صبر کن و خودت را کنترل کن.

هوش مصنوعی: پادشاه از باغ گل برخاست و به سوی خانه‌اش رفت، در حالی که به آرامی و با احتیاط قدم برمی‌داشت.

هوش مصنوعی: جمشید دو گوهری زینتی به همراه داشت و آنها را به‌عنوان هدیه برای خورشید فرستاد.

هوش مصنوعی: ماه نو، درخشش زیبای لعل را نمایان کرد و هزاران ستاره را در یک آسمان به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: زیر دندانه‌های مرواریدی در، گوهرهای درخشان نمایان شد و آن در زیبا به حالت شکسته درآمد.

هوش مصنوعی: این گوهر از آتش به وجود آمده و نه از خاک، هزار بار بر این گوهر پاک درود.

هوش مصنوعی: در باغی زیبا، دختری با چهره‌ای چون خورشید و قامت گل، به عنوان کنیز خدمت می‌کرد و نام او طری بود که به معنای گلبرگ است.

هوش مصنوعی: گلبرگ لطیف و زیبایی اشاره‌ای به شفافیت و ارزش واقعی دارد و به ما می‌گوید که باید جوهره و ماهیت واقعی این زیبایی را بیان کنیم.

هوش مصنوعی: این گوهر زیبا و باارزش نیست، پس بگو چه چیزی موجب ارزش این جواهرات شده است؟

هوش مصنوعی: فرشته در حال تعجب و حیرت بود و از شدت شگفتی، داستان ارزشمند را از ذهنش خارج کرده بود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانست که زیبایی گل در چه چیزی است، اما با دیدن آن، زبانش به گفتن باز شد و مهرابش (یعنی دوستش یا محبوبش) به او پاسخ داد.

هوش مصنوعی: ای شاه، این جواهرات ارزشمند، تنها اشیائی تزیینی هستند و نشانه‌ای از شایستگی حکمرانی نیستند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بخواهی، من از آن چیزی با خود دارم و اگر دستور بدهی، فردا آن را به تو می‌آورم.

هوش مصنوعی: خسرو بر زمین نشست و گفت: ای پادشاه، در برج نیکو، ماه‌ها به خوبی می‌درخشند.

هوش مصنوعی: در شهر ما، نه عادت داریم که نثار و هدیه بدهیم و نه این کار جزو رسم‌هایمان است.

هوش مصنوعی: من نه از طبقه پایین جامعه هستم، بلکه مانند جواهر باارزشی هستم که خارج می‌شود، و حالا باید به آنجا برگردم که از آن آمده‌ام.

هوش مصنوعی: من از جنس خاک هستم و در برابر هر چیز دنیوی، خوار و کوچک می‌شوم.

هوش مصنوعی: سمن‌رخ به گل‌رخ پاسخ داد، چون گل شکفت و گفت: "با سمن‌رخ چه می‌کنی؟"

هوش مصنوعی: هرگز بازاری را ندیدم که به این level از تلاش و تلاشگری جوانی باشد.

هوش مصنوعی: این عجیبی است که ناکامی ما از کسی نرسیده و هرگز کسی بهره‌ای از آن نبرده است.

هوش مصنوعی: چنین فردی که این‌گونه رفتار می‌کند، نمی‌تواند از ویژگی‌های ارزشمند و باارزش تهی باشد.

هوش مصنوعی: به راستی، زیبایی و ارزش واقعی او در چشمانش نهفته است و این نگاه می‌تواند منبع الهام و خلق هزاران اثر و آفرینش جدید باشد.

هوش مصنوعی: کتایون نام دختری است زیبا و دانا که از هر دانشی زینتی بر خود دارد.

هوش مصنوعی: او را به عنوان عذرخواهی فرستادند و لباس‌های شاهانه بر تنش کردند.

هوش مصنوعی: پس از آن، درخواست کرد که پارچه‌های چین و حریر و دیبه‌های رنگارنگ به او بدهند.

هوش مصنوعی: در زیر بار سنگین کالاهای چینی، دیباها (پارچه‌های نازک و گران‌قیمت) روی هم قرار داده شده‌اند.

هوش مصنوعی: زمین با زیبایی‌های خود، مانند حریر و مشک به صفا و لطافت می‌رسد و این زیبایی‌ها در برابر زیبایی‌های دیگران قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در هر طرف عطر خوش و دل‌انگیز پخش کردند و نسیم گلستان را به اطراف پراکنده نمودند.

هوش مصنوعی: فرشته‌ای که از یاقوت ساخته شده، اشک را از چشمان خودش می‌ریزد و به آرامی زیر لب این شعر را می‌سراید.