هوش مصنوعی: وقتی که در خواب چهره‌ای زیبا و بهشتی را دید، مانند آب زلال و گوارا، شادی و سرزندگی به هر طرف سرازیر شد.

هوش مصنوعی: در کنار جوی، ریحان خوشبویی را چیده‌ام و در میان باغ خوش‌عطر طوبی، سر بر افراشته‌ام.

هوش مصنوعی: مرغان خوش‌صدا بر روی شاخه‌ها تجمع کرده و با یکدیگر به گفتگو و بیان رازهای دلشان می‌پردازند.

هوش مصنوعی: بر روی گل، شبنم مانند تاجی آویزان است که زیبایی آن را شبیه تاج پرویز کرده است. این شبنم به مانند مرواریدهایی دلنشین و زیبا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تمام خاک آنجا معطر و زیبا بود و فرش‌هایش از پارچه‌های نرم و گرانبها بافته شده بودند.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی بر روی گل‌ها جان‌فشانی می‌کند و هر لحظه به آن‌ها زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در وسط باغ، قصری بلند و زیبا مانند ماه و خورشید دیده می‌شود که بر آن سلطنت و شکوه حاکم است.

هوش مصنوعی: برج‌های قصر به طور کامل روشن و درخشان هستند و نور آنها به اندازه‌ی نور ماه، مشتری، زهره و خورشید است.

هوش مصنوعی: ملک با خود فکر می‌کرد که این مکان چه جایی است که مثل صورت زیبا و حوری دل‌ربا به نظر می‌رسد!

هوش مصنوعی: این مکان بهشتی که در موردش صحبت می‌شود، همانند بهشت است که در آن قصرهایی وجود دارد و وجود حوریان زیبا نیز به آن زیبایی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از فردی است که ناگهان و به طور غیرمنتظره، بدون پوشش و حجاب، از بالای قصر نمایان می‌شود. این شخصیت به مانند آفتاب می‌درخشد و توجه همه را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره‌اش شبیه به خورشید است که با رنگ قرمزرنگ خود درخشش خاصی دارد و تمام زیبایی‌اش از پس آسمان نمایان شده است.

هوش مصنوعی: دختری زیبا و دلربا، همچون ماهی که با پوشش خود زیباتر شده است، و در پیشانی‌اش نیز جواهراتی درخشان زینت‌بخش اوست.

هوش مصنوعی: چهره‌ی او مانند نور خورشید درخشان است و زیبایی انگشتری که بر دست دارد، به مهر و جلال جمشید اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی و جذابیت گل‌ها اشاره می‌کند. سنبل و سمن به عنوان نمادهایی از زیبایی و لطافت هستند و مرغول (پرنده‌ای زیبا) در این تصویر به آن‌ها افزوده شده است. بنفشه‌ها نیز به صورت دسته دسته به زیبایی این تصویر کمک می‌کنند. به طور کلی، این متن تصویر زیبای طبیعت و گل‌ها را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: لب زیبای او مانند لعل درخشانی است که در یک نگین قرار دارد و پیشانی‌اش با خم ابروهایش زینت یافته است.

هوش مصنوعی: موهای او مانند سنبل در حال تاب خوردن بود و به خاطر شرم رویش، گل‌ها نیز در آب به وجود می‌آمدند.

هوش مصنوعی: اگر به فکر و خیال او فرو رفته‌ای، پس از شدت احساس و دلتنگی خسته و آزرده شده‌ای.

هوش مصنوعی: سرنوشت ناگهان جوانی را مطلع ساخت و او در زیبایی و قامت بلند و آرایش موهایش به تماشا ایستاد.

هوش مصنوعی: او با یک آه عمیق حالش خراب شد، مانند زلف آن معشوق که روزش به سیاهی گرایید.

هوش مصنوعی: صبح زندگی‌اش به شب تبدیل شد، چون آفتابش بر لبه بامش درخشید.

هوش مصنوعی: زمانی که تقدیر آسمانی به وقوع بپیوندد، اگر درب منزلت بسته باشد، سرانجام از بالای آن وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: دستگاهی خوشبو و زیبا از بالای آن کاخ به پایین آویزان شده و به کل آن ساختمان جلوه‌های خاصی بخشیده است.

هوش مصنوعی: دل عاشق او بی‌تاب و بی‌قرار به نردبانی سیاه و زیبا بالا رفت.

هوش مصنوعی: ناگهان، پری دل جمشید را ربود و حلقه‌ای را که در دستانش بود، از دستش گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی که دل مانند بیدل و بی‌خبر از هر چیز باشد، فریاد و ناله به‌راحتی از خواب بیدار می‌شود و خواب از چشمان او می‌گریزد.

هوش مصنوعی: او با دست به سنگ سرش می‌زد و در دل نه عشق داشت و نه محبوبی.

هوش مصنوعی: او در حال ناله بود و از غم، اشک می‌ریخت. به آرامی و با حزن، این شعر را با خودش می‌گفت.