هوش مصنوعی: در صبحگاه نخستین، که نور و سایه از دنیای سرنوشت به نمایش گذاشته می‌شد.

هوش مصنوعی: نوشته شده بود که این شخص، حاکم خداوند روی زمین است و این جمله به دور چتر او قرار داشت.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هرچقدر که انسان‌ها در زندگی و تجربه‌های خود پیشرفت کنند، باز هم نمی‌توانند فراتر از محدودیت‌ها و چتر حمایت خود را مشاهده کنند.

هوش مصنوعی: آسمان را خطاب کرده و می‌گوید که ای کمان باریک و بلند که مانند ابروی معشوقان است، تو را به جایی بردند که از حد و مرز خود فراتر رفته‌ای.

هوش مصنوعی: از مقام و جایگاه خود پایین بیا، زیرا سایه و نفوذ سلطنت تو در اینجا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چرا بر افراشته‌ای؟ پاسخ داد: به این دلیل که او به نوعی چشم‌نگاه جهان است و من تنها یک ابرو.