هوش مصنوعی: ای آسمان، به آرامی حرکت کن؛ کاری که انجام داده‌ای آسان نبوده است. تو با مرگ شاه، سرزمین ایران را ویران کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو با قدرت و عظمت خود، آسمانی را از بلندی به پایین آوردی و آن را به شکلی در هم کوبیده‌ای که بر زمین مانند خاک شده است.

هوش مصنوعی: تو خورشیدی را که همه موجودات به خاطر او زندگی می‌کنند، زیر تلی از گل‌ها پنهان کرده‌ای و این کار تو باعث اندوه و ناله‌است.

هوش مصنوعی: در نیمه شب که خورشید غروب کرده است، دوباره ماه را به شکاف آسمان فراخوانده‌ای.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که در این مشکلات و سختی‌ها، در زمین هیچ مصیبت و درد دیگری به اندازهٔ این که در دور تو بر آسمان‌ها بگذرد، وجود ندارد و به نوعی اشاره دارد که در این زمان، همه‌چیز تحت تأثیر قرار گرفته و همه چیز در حال تغییر و تحول است.

هوش مصنوعی: این سرو زیبا که در باغ سلطنتی قرار دارد، چنان با شکوهمند است که مانند ابرهای بارانی، چشمان سنگی را نیز به گریه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: اگر با حقیقت در ارتباط باشی، هیچ کار کوچکی وجود ندارد. تو به دنبال خون، مردم و مال‌ها و همچنین به دنبال ایمان هستی.

هوش مصنوعی: آسمان به دنبال خاک بود تا بر سر خود بگذارد، اما نتوانست زیرا در این دنیا چیزی جز رطوبت اشک‌ها نیافت.

هوش مصنوعی: ای روزگار، روزگار رحمت و نعمت سلطان اویس را به یاد بیاور و آن را در دل مردم زنده کن.

هوش مصنوعی: در آرامش و خوشحالی، به خاطر نعمت‌های او، مردم جهان در آسایش هستند و نعمت‌های اویس، سلطان، درخشانی خاصی به دنیا بخشیده است.

هوش مصنوعی: از آن حسدی که از مقام و جاه خود برمی‌افراشت و تظاهر می‌کرد، تو ای جهان، پرچم سلطان اویس را به زمین انداختی.

هوش مصنوعی: آه و دریغا که جهان پر شده از تاریکی! کجاست روشنی که از خورشید وجود سلطان اویس بشود؟

هوش مصنوعی: اگر در چشمانت اشک بودی، هرگز چرخ بی‌وقفه‌ای که در حال حرکت است را نمی‌ایستی و همیشه برای خوشبختی سلطانی به نام اویس می‌گریستی.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که نباید فکر کنی که اگر به لطف و زیبایی او توجه کنی، فقط ظاهری زیبا و خوش‌چهره‌ای از او می‌بینی. بلکه، زیبایی حقیقی و شخصیتش، مانند ویژگی‌های خاص یک سلطان، بسیار عمیق‌تر و ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: ای کاش که من هم کسی بودم که در حضورش بتوانم افتخار کنم و مردمی باشم، تا اینجا به چشم خودم نکبت و سختی زندگی امیر اویس را نمی‌دیدم.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که خطبه و نام او به فراموشی سپرده خواهد شد و دیگران هم از بیان آن در جمع‌هایشان خودداری خواهند کرد. به عبارتی، اهمیت و جایگاه او در بین مردم کاهش خواهد یافت و کسی به یاد او نخواهد بود.

هوش مصنوعی: کسی که در پی جلب نظر آسمان بود و تلاش می‌کرد تا تصمیمات آسمانی مطابق میل او باشد، حالا باید ببیند که چقدر بر افکار و انتخاب‌های او تأثیر می‌گذارد، و ای آسمان، برای منزلت و فرمانروایی او، گریه کن.

هوش مصنوعی: هیچ کس در عالم به بزرگی و سرافرازی او نمی‌رسید و هیچ مردی به مقام مردانگی او نرسیده بود.

هوش مصنوعی: ای کاش، درخت زیبایی که هیچ کس آن را ندیده، واقعاً درختی زیر آسمان وجود دارد که به زیبایی آن درخت است.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که در دوران سلطنت، هیاهو و شلوغی وجود داشت، اما اکنون فقط شنیده می‌شود که گریه‌ها و ناله‌ها به گوش می‌رسند.

هوش مصنوعی: پرویز دوم بر روی یک اسب چوبی نشسته بود. وقتی که شبدیز، اسب معروف و شجاع او، در نبرد شکست خورد و از کار افتاد، او هم به ناچار از روی این اسب چوبی به کارش ادامه داد.

هوش مصنوعی: اگر صخره‌های کوه داستان عشق را بشنوند، به قدری تحت تأثیر قرار می‌گیرند که انگار خون از لاله‌های سرخ به بیرون جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: من از اینکه بعد از تو زندگی نخواهم کرد خوشحالم، ولی اگر بعد از تو زنده بمانم، برایم بسیار دشوار خواهد بود. وای بر من!

هوش مصنوعی: در این شرایط غم‌انگیز، چگونه می‌توانم شعر بگویم، در حالی که این دنیا چنین دردی بر چهره من گذاشته است؟

هوش مصنوعی: ابتدا از زیبایی و وفاداری و زندگی برایش صحبت می‌کنم، یا درباره زیبایی و چهره و فرزندان زرین‌تبارش.

هوش مصنوعی: می‌توانم درباره‌ی ویژگی‌ها و صفات او در مجالس شادی حرف بزنم یا از دلاوری‌های یک پادشاه بگویم، یا داستان یک قهرمان را بیان کنم.

هوش مصنوعی: در لباس سلطنت، یاد و ذکر ساده‌دلانی را گرامی می‌دارم و در دل خود یا دیدگاه فردی پیر را قرار می‌دهم یا جوانی را خطاب قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: ابراهیم ادهم در مرتبه بالای زهد و قناعت قرار داشت. من به او می‌گویم که باید از زندگی دنیا و سلطنت زودگذر بگذرد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به بیان معانی عمیق و احساسات درونی می‌پردازد. او به ابراهیم اشاره دارد، کسی که در کنش‌ها و تصمیماتش نشان از شفقت و فداکاری دارد. ابراهیم به رغم اینکه خود را در وضعیتی دشوار می‌یابد، عشق و بی‌پروایی را به جان می‌افزاید و اینجا به مفهوم ترک کردن اشاره دارد. در واقع، او به چیزی که در ماهیتش وجود دارد، دست زده و در این راستا خود را ابراهیم ثانی قلمداد می‌کند، یعنی شخصی که دارای ویژگی‌ها و فضایل ابراهیم اول است. در نهایت، تصویر او از یک شخصیت قوی و پر از اراده است که شجاعت و صداقت را در خود دارد.

هوش مصنوعی: من در میان ذکر تسبیح و نماز و روزه‌اش، به یاد او می‌افتم و از شادی‌های زندگی، بزم و جنگ و موفقیت‌ها صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: پیش از این، مردم از حکمرانی در این دنیا صحبت کرده‌اند، اما من از حکمرانی در آن دنیا می‌گویم.

هوش مصنوعی: جان من چنان برای خاک او ارزشمند است که از خاک او شرم دارم و آن را آب زندگی می‌نامم.

هوش مصنوعی: باد به چشم آفتاب تو خیره شده و گردونه آسمان را می‌چرخاند، تا تو این سرو بلند را که در زیر زمین است نبینی.

هوش مصنوعی: در اینجا منظور از این بیت این است که وقتی که سرزمین یا سرزمین‌داری وجود نداشته باشد که بر کشور حکم براند و آن را اداره کند، قدرت و مقام نیز ارزشی نخواهد داشت. در واقع، اگر هویت و رهبری از میان برود، هر چیزی که در اختیار باشد، حتی تخت و سلطنت، بی‌معنا خواهد شد.

هوش مصنوعی: سال‌ها سکه‌ای از طلا بود که به خاطر نامش با ارزش بود، اما در این زمان، آن سکه بر صورتش رنگ سرخ طلا را ندارد و دیگر ارزشش از بین رفته است.

هوش مصنوعی: مردم و انسان‌ها، وجود او را همچون نور و روشنی می‌دانستند. اما حالا که او از میان ما رفته، دیگر هیچ روشنایی و نوری در آسمان و زمین باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: فتنه‌ای در جهان به وجود آمده که عده‌ای با نفوذ و طمع، دست به کارهای نادرست زده‌اند. حالا نمی‌دانم باید این موضوع را با چه کسی در میان بگذارم، چون در این دنیا دیگر کسی برای قضاوت و راستی‌آزمایی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: رود همیشه از عیش و شادی در میخانه وجود داشت، اما وقتی آب رود رفت، دیگر چیزی از شادی و طرب در دل ساغر نماند.

هوش مصنوعی: آتشی به شدت بر افروخته شد که مرگ آنقدر با شدت بود که همه را سوخت، و فقط لب‌ها و چشم‌هاشان سالم ماند.

هوش مصنوعی: ای آب حیات، سرم را به خاک بیفکن چونکه خواهان تو همچون اسکندر است، اما دیگر اسکندری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دریا و زمین در حال جوش و خروش هستند و همیشه ناله می‌کنند که دیگر شاهنشاه دریا و زمین باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: پادشاهانی که چشم‌های زیبا دارند و از ظرافت‌های بهشت برخوردارند، همه به خاک تو احترام می‌گذارند و بر روح پاک تو رحمت‌های فراوانی نازل می‌شود.

هوش مصنوعی: در حالتی که به امور دینی و دنیوی نگاه می‌کنم، می‌بینم که هر دو به شدت در حال نابودی هستند.

هوش مصنوعی: این چه آتش و دودی است که دل را دربرگرفته و از اثر آن، چهره مردم مثل سیاهی دور چشم‌ها شده است؟

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چه حوادثی برای استاد مرگ رخ داد که باخت او باعث شد که زمانه حریفش، شاه را شکست دهد.

هوش مصنوعی: در زمین، پیراهنی از خاک وجود دارد و بر افلاک، آینه‌ای از نور خورشید به چشم می‌خورد که از زیبایی یک معشوق حکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: در روز قیامت که برای محاسبه و رسیدگی به اعمال بشر برگزار می‌شود، حکم الهی بر این خواهد بود که پادشاهان و سردمداران نیز به حسابرسی آورده شوند.

هوش مصنوعی: اگر از او دلیل و برهان بخواهند، باید انصاف داشته باشد. و اگر به شاهد نیاز باشد، عدالت او به عنوان گواه عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: ای خداوند، تا زمانی که آن شخص دیندار در بهشت وجود دارد، بر این سلطان عادل، تاج و مقام ارزانی داشته باش.

هوش مصنوعی: شخصیت والای او مانند نوری است که در دل جهان می‌درخشد. باید این نور را از چشم‌های بد حفظ کرد و از آن محافظت نمود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ثروت و دارایی باعث احترام و مقام سلطنت شود، به همین اندازه تاج و تخت هم نمایانگر زیبایی و شکوه پادشاهی خواهد بود.

هوش مصنوعی: باد خوشی بر تخت پادشاهي سلطان حسين، آن که آمد و برخي از سرزمينش را روشن ساخت.