هوش مصنوعی: ای صبح زود، چه شده که لباس خود را پاره کرده‌ای؟ و ای شب، چه حالتی داری که موهایت را چیده‌ای؟

هوش مصنوعی: زمانه به مانند جویی از خون روان است. ای زمانه، بگو چه چیزهایی را دیده‌ای؟

هوش مصنوعی: ای اشک گرم، تو هم خبر کن از دل، بگو حال او چگونه است که با این چهره تو را دیده است.

هوش مصنوعی: ای خورشید، چرا دل تو دچار تزلزل شده است؟ چه چیزی بر تو گذشته که این‌گونه دلت نگران و ترسیده است؟

هوش مصنوعی: ای آسمان، چرا به رنگ آبی و غمگین درآمده‌ای؟ آیا تو هم دچار اندوه و مصیبت شده‌ای؟

هوش مصنوعی: ای پرچم، برای چه به پا خاسته‌ای؟ آیا تو هم دچار درد و رنج شده‌ای؟

هوش مصنوعی: پرندگان باغ در حال ناله و شکایت هستند و از باغبان می‌پرسند که چه چیزی باعث این فریاد و ناراحتی شده است.

هوش مصنوعی: گل لباسش را پاره می‌کند، از او بپرس که در صبح زود چه داستانی از باد شنیده است.

هوش مصنوعی: از سوال کردن درباره‌ی حرف‌ها بپرهیز، زیرا این موضوع باعث ناراحتی می‌شود. من می‌دانم که این ناراحتی وجود دارد، اما نمی‌دانم چه احساسی از آن ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: دیدی که چگونه روزگار ظالم و ستاره‌اش چه کارها کردند؟ نام او را فراموش کن، چه اینکه روزگار و ستاره‌اش به کنار.

هوش مصنوعی: یک گل با شکوه و خوشبویی که زمانی در باغ سلطنتی با عظمت و نازپروری رشد کرده بود، بر روی خاک افتاد و دیگر بار زنده نخواهد شد.

هوش مصنوعی: خاکی بر سر آسمان افکنده شده که بر سر نور خورشید می‌ریزد.

هوش مصنوعی: آنچه که در گذشته نوشیده می‌شد، اکنون به زهر تبدیل شده است. و این حالت شیرین و خوشایند به تلخی و سختی بدل شده است.

هوش مصنوعی: بستر آن سرو زیبا پر از خار و خاره شد، چرا که از زلف‌های او، مانند دیبای زیبا، عطر و بوی خوشی به فضای اطراف می‌رسید.

هوش مصنوعی: تخت سلطنت بر سرزمین پادشاهی که تاج بخش است، به خاطر ارزش‌ها و عظمت خود، به شدت گریه و اندوه می‌کند. این تخت با جواهرات و زیبایی‌هایش، نشان‌دهنده‌ مقام و قدرت شاهی است.

هوش مصنوعی: چهره زیبای او همچون نوشته‌ای زیبا بر روی کاغذ بود، اما دست تقدیر چنان بر او حادثه‌ای آورد که همه زیبایی‌اش را خاک‌آلود کرد.

هوش مصنوعی: از این پس به باغ نرو و از میان لاله‌ها عبور نکن، چون این باغ تنها بر دل حس می‌شود و زیبایی لاله‌ها نیز تنها در روح و احساس ماست.

هوش مصنوعی: روزگار سرد و بی‌روح شده و بر دل و چشم ما تأثیر منفی گذاشته است. همان‌طور که آب دجله سرد است و بادهای نوبهار هم تند و شدید می‌وزند.

هوش مصنوعی: هیچ چیز جز اشک از این آب برای دل درد دیده نمی‌آید و هیچ چیزی غیر از غبار از این باد بر دل نمی‌نشیند.

هوش مصنوعی: به تماشای کوه‌های سخت و سفت بپرداز و ببین که از چشمه‌های آن، آب زلال و روانی جاری است که بر روی دشت و زمین به جریان درآمده و نشان از درد و رنج دارد.

هوش مصنوعی: بنفشه‌ی بیچاره بر زانو نشسته و سرش را با لباس آبی تیره پوشانده، در حالی که غمگین و ناراحت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای آسمان، تو همچون سوارکاری هستی که در این دنیا نظیرش شیر دل و برجسته وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای خوش‌چهره، بر سر خاک او به قدر اشکی که از دل به سختی می‌ریزد، بگرید.

هوش مصنوعی: حکومت و اقتدار از دست عالم خارج شد و خوشبختی و سعادت از آسمان به زمین آمد.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر اتفاقات تلخ، دنیا را به رنگ تیره درآورد و روزگار بر سر خورشید و ماه غبار نشسته است.

هوش مصنوعی: صبح روزی، مرغ سحر خبری را به نوحه خواند و از شدت احساساتش، صدای آه عمیقی از دلش برخاست و سینه‌اش را فشرد.

هوش مصنوعی: خورشید، شب را با پرده‌ای تیره پوشاند و کهکشان و خوشه‌ای از گندم را به شکل کاه دسته‌بندی کرد.

هوش مصنوعی: باد سرنوشت امیدها را خاموش کرد و از دود آن امید، جهانی را تاریک ساخت.

هوش مصنوعی: ای روزگار بی‌حیا، به چه دلیلی و با کدام چهره می‌خواهی به پادشاه بزرگ ایران نگاه کنی؟

هوش مصنوعی: باید به یاد آورد آن محبت و تلاش‌هایی که باعث خوشحالی تو و موفقیت در کارهایت شد.

هوش مصنوعی: ای گردونهٔ آسمان، نور خورشید برای چه کسی است؟ عیسی که به بهشت رفت، در آنجا آرامش گزید.

هوش مصنوعی: بسیار اشک ریختند مردم از این درد و suffering، تا جایی که اشک‌هایشان مانند حبابی به سطح آب آمد و به نوعی حالت غرق شدگی در دریاچه‌ی اندوه را نشان داد.

هوش مصنوعی: مصر که زمانی به خاطر شکوه و زیبایی‌اش معروف بود، حالا ویران شده است. و نیل، که به عنوان نماد generosity و بخشندگی شناخته می‌شد، حالا فقط یک توهم شده است.

هوش مصنوعی: کیست آن شاهی که همواره جهان تحت حاکمیت او در امان است و جان‌های مردم به جان او وابسته و پیوسته است؟

هوش مصنوعی: کیست آن کسی که در روز نیرنگ، چون تیر از کمان، به دنبال شراب می‌گشت و آماده برای نبرد با دشمن بود؟

هوش مصنوعی: به دنبال آن کسی باش که مانند کوه استوار و بزرگ، با قدرت و توانایی خاصی بتواند از موانع عبور کند و در برابر مشکلات محکم بایستد.

هوش مصنوعی: این بیت به دنبال کسی است که در آسمان، نشانه‌ای از اثرات یا نشانه‌های او را بر روی ماه نشان می‌دهد. به نوعی، شاعر از وجود شخصی مهم و مشهور صحبت می‌کند که یاد و نامش هنوز در جهان قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دل عزیز و مهربان شاه به یک باره نتوانست خبر ناگهانی را تحمل کند.

هوش مصنوعی: چرخش زندگی به درگاه مرشد و بزرگ‌ترین قهرمان جهان راه می‌یابد.

هوش مصنوعی: ای پرنده‌ی نوحه‌خوان، ناله کن! افسوس بر ابر که از غم، به خون می‌گرید بر قامت این درختان که مانند آتش افروخته‌اند.

هوش مصنوعی: چگونه کسی می‌تواند گنج حیات را به سرقت ببرد، در حالی که بخت و اقبال درست و هوشیار او را محافظت کرده است؟

هوش مصنوعی: عشق و محبت واقعی ایجاب می‌کند که انسان برای خوشحالی و رضایت محبوب خود، از جانش هم بگذرد و این همان شرطی است که در رابطه‌های عاشقانه وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای دل، بدان که دنیا جایی برای ثبات و آرامش نیست؛ پس از دنیا دست بردار، چرا که او هیچ‌گاه پایدار نخواهد بود.

هوش مصنوعی: مواظب باش! هرگز از مرگ نخواه که او به هیچ‌کس در این دنیا رحم نمی‌کند و هیچ‌کس در برابر او امنیت ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز از رفتن دیگران نمی‌تواند بر ارزش و مقام تو تاثیر بگذارد؛ تو باید به توانایی و انتخاب‌های خودت تکیه کنی.

هوش مصنوعی: دنیا مانند یک شاهد است که باید از آن کناره بگیری، زیرا از میان شاهدان تنها از کناره‌ها می‌توان رهایی یافت.

هوش مصنوعی: تحمل و صبر و راضی بودن، راه حلی برای تقدیر و سرنوشت هستند. تدبیری برای این موضوع نمی‌توان یافت جز از این سه مورد.

هوش مصنوعی: در دنیای وجود، آن شخص سنگدل و سخت‌قلب به دنیا نیامده است که از تیر مشکلات و سختی‌ها رنج نمی‌برد.

هوش مصنوعی: بر درگاه امام رضا بنشین، چون هیچ‌کس به اندازه ما در پرده سرنوشت بار نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: ما بندگان خدا هستیم و او سرور ماست. هیچ ارتباطی بین کارهای او و کارهای ما نیست.

هوش مصنوعی: روح انسان و حیات او، امانتی از سوی خداوند است. حالا این سوال پیش می‌آید که وقتی این امانت به ما داده شده، ما چه کارهایی با آن می‌کنیم و چه سرنوشتی برای آن رقم می‌زنیم؟

هوش مصنوعی: اگر سروها در چمن بیفتند، امیدوارم که سایه‌اش همیشه باقی بماند. حتی اگر دریا به هم بریزد، باز هم آرزوی ثبات باد را داریم.

هوش مصنوعی: اگر ستاره درخشان من از آسمان فرود بیفتد، امیدوارم که خورشید آسمان خوشبختی همیشه درخشان باشد.

هوش مصنوعی: اگر خورشید زندگی پادشاهان ایلکان غروب کند، امیدوارم سایه امیر شیخ حسن همواره پایدار بماند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مشکلات و سختی‌ها در زندگی وجود دارد، آرزو می‌کنم که دل تو شاد باشد و همچون شاه جمشید، بزرگی و خوشحالی را تجربه کنی.

هوش مصنوعی: «چنان که اقبوقا ایلکان به عنوان میراثی از سلطان اویس باقی مانده و احترام و مقام او را حفظ کرده‌اند.»

هوش مصنوعی: تا روز قیامت، سایه‌ی رحمت و بزرگی شما بر سر بی‌پناهان و ناامیدان باقی بماند.

هوش مصنوعی: آن درختی که در باغ بهشتی وجود دارد، نشان دهنده ارزش و مقام بالای آن سرو بلند است که حالا در تابوت قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: هر روز هزار بار از سوی فرشتگان، درود و سلام بر خاک او نثار شود.