هوش مصنوعی: در دل این دنیای غم‌انگیز، جای تاسف نیست. بی‌خیال این مکان قدیمی و دلگیر باش و بار خالی دلت را در اینجا نگذار.

هوش مصنوعی: ساحل دریای وجود انسان پر از اضطراب و نابودی است. بنابراین، مراقب باش که خود را در معرض خطرات ناشی از این دریا قرار ندهی و بار زندگی‌ات را بر ساحل نگذار.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف یک سیل و آثار آن بر روی زمین و زندگی مردم می‌پردازد. سیل، به عنوان یک حادثه طبیعی، به شدت می‌تواند بر وضعیت جهان تأثیر بگذارد و نشانه‌هایی از نابودی و بی‌نظمی را به همراه داشته باشد. این تصویر به ما یادآوری می‌کند که در برابر عظمت و قدرت طبیعت، انسان‌ها نمی‌توانند چندان تأثیرگذار باشند و باید با احترام با آن برخورد کنند.

هوش مصنوعی: آغاز کردن تفکر و نظریه‌ای که بی‌اساس است، بیهوده است. هیچ بنیانی نمی‌تواند بر پایه چنین اندیشه‌ای مذهبی شود.

هوش مصنوعی: کودکی که هنوز تجربه و دانش کافی ندارد، به مانند نفس بازیگوش تو، شیشه دل را که نماد احساسات و درونیات است، در دستان خود گرفته است. این کودک بی‌خبر از ارزش و fragility‌ این شیشه، در حال بازی است.

هوش مصنوعی: وقتی که افرادی از دنیا و اهل آن در دل خود راستگو هستند، جایی که باید بروید سمت چپ است. اما اگر تو از کسانی هستی که به سمت راست می‌روی، نباید دل خود را به سمت چپ معطوف کنی.

هوش مصنوعی: سال‌ها در گوشه‌وکنارهای مختلف سفر کرده‌ام و گشته‌ام، اما در دل مردم و در وجود خودم هیچ‌گاه به حقیقت و ایمان دست نیافته‌ام.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ چیز قیمتی باقی نمانده و هیچ نوری هم از چراغ‌هایی که به خاطر کثیفی خاموش شده‌اند، باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: خوشی و شادمانی به خاطر دل تنگی و ناراحتی به جهان آمد، به گونه‌ای که در همه جا دیگر دلی شاد و خوشحال باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: دل همچون باغی بود که با غم‌های شادی پرورش یافته بود. ناگهان بادی وزید و این سپر را بر افکند، و دیگر هیچ چیز جز غم در آن باقی نماند.

هوش مصنوعی: به ماه بگو که چهره‌ات را پنهان کند، چرا که در آسمان محبت نیست. به صبح بگو که هر لحظه از دم خود را به نمایش نگذارد، چرا که دوستی در دنیا باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: ای صبح! لبخند تلخی بر چهره‌ات زده‌ای، چرا که در آسمان خبری از شرابی نیست. ای ابر! از چشمان من ببار، چون در دل دریا چیزی از من نمانده است.

هوش مصنوعی: ای آسمان، از دست خورشید به زمین تاج و مقام پادشاهی را بر افراز، زیرا این مقام دیگر در خم نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: ای خورشید، در خم آسمان، لباس را بر افراز، به ویژه بر تن همسایه‌ای که مانند عیسی مریم پاک و معصوم است، نگذار.

هوش مصنوعی: ای روزگار، ای کاش که تو بتوانی طاق آسمان را بشکنی! طاق آسمان را به یاد تو نمی‌گذارم، چرا که دیگر از کسری چیزی در این جهان باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: اگر تاج و تخت به گریه و آتش بیفتند، دور از انتظار نیست که حکومت سلطان بزرگ بو سعید از بین برود.

هوش مصنوعی: آسمان به شکل زیبا و با زینت خاصی به نظر می‌رسد و انگار به خاطر غم و اندوهی که در دنیا وجود دارد، کلاه از سر برداشت.

هوش مصنوعی: زهره، مانند رشته‌های خنک و دلنشین گیسوان سیاه، خود را باز کرد و سپس با ناخن بر چهره‌اش خراشید و شروع به ناله و زاری کرد.

هوش مصنوعی: آسمانش مانند تابوتی زیبا از شیشه رنگی ساخته شده است و خورشیدش به عنوان پایه‌ای به صندوقی از جواهرات تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: وقتی فرش سلطنت گسترش یافت، مانند آسمانی در عرش، نعش حامل عرش نیز به درون آن وارد شد و نعش سلطان به این صورت در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: روح بی‌گناه او از خاک به آسمان‌ها پرکشید، و به همین ترتیب، از مسیر زیبایی به بهشت رسید.

هوش مصنوعی: غصه و افسوس بر این حسرت که عده‌ای از نابودی من بهره‌برداری کردند. همچنین، افسوس بر آن آهویی که به دام شیر نر افتاده و جانش را از دست داده است.

هوش مصنوعی: پشت ملک جم به خاطر غم و اندوهی که دارد خم شده است، و در نهایت این اندوهی که بر او وارد شده، برای آصف جم نیز حقیقت پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه بزرگ جهان از دنیا رفت، امنیت و آرامش برای ملک و دین تا ابد از او جدا شد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، جان و جهان با هم هماهنگ و در امنیت بودند، اما اکنون این جان و جهان با هم وداع کرده‌اند.

هوش مصنوعی: روز خاور به رنگ سیاهی درآمد و خورشید خاوری غروب کرد و تا صبح قیامت دیگر خاوران را نخواهد دید.

هوش مصنوعی: اردشیر، مردی دلیر و همچون شیر، که در جنگ‌هایش همچون اسکندر بر دیگران غلبه کرده است، به آرامی و به احترام از دنیا، از مقام دارا و تخت اردوان وداع گفت.

هوش مصنوعی: لشکر دیوان از همه جا به پا خواسته‌اند و در این زمان، چون سلیمان که حکومت انسان‌ها و جان‌ها را رها کرده است.

هوش مصنوعی: اگر زهره را در مجلس خوب برانگیزی، آن زن خوب مثل رود، تا همیشه به خوبی‌هایش ادامه می‌دهد و زندگی‌اش جایگاه مخصوصی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: لشکر دیوارچه مانند مور و ملخ به صف ایستاده‌اند و هیچ نگرانی وجود ندارد چون آصف به‌عنوان یک خاتم‌دار قدرت را در دست دارد.

هوش مصنوعی: در عزایت، ای خسروا، چهره‌ی ماه را تیره و تار کن و به خاطر دوری از تو، ناله‌هایی سر بده که زیر قلبم می‌سوزد.

هوش مصنوعی: پرچم پیروزی در آسمان‌ها رنگ نیلین (آبی) به خود گرفت و خنجر شنگر (خنجر جنگی) در سیاره مریخ در اثر غبار و زنگار پوشیده شد.

هوش مصنوعی: ای کسی که از تخت سلطنت به گوشه‌ای در غار پناه برده‌ای، تا همیشه دوستی و صداقت تو در کنار صداقت آن یار غار باقی بماند.

هوش مصنوعی: زیبایی و طراوت خاک تو به مانند درختی سرسبز در کنارت است و بوی خوشی که از بهشت می‌آید، جان را شاداب می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه ملک و دین به تو از ذاتت پناه می‌برند، امید دارم که ذات پاک تو تا قیامت در اعظمت باقی بماند.

هوش مصنوعی: اگر سلیمان و آصف بر سر قدرت و به عنوان حاکمان از دنیا رفته باشند، در عوض، موسی که از آنها گذشته، خضر را به عنوان وارث خود در کارهای نیک و آبادانی به همراه دارد.