هوش مصنوعی: دوستان، امروز روز جدایی است، پس به شدت ناله کنید و دل را یکباره از زندگی و دنیای مادی جدا کنید.

هوش مصنوعی: خورشید همچون شمعی در صبحگاه به آرامی فرو نشسته و از حرارت دل‌سوز جگر، دوباره شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی جز اینکه چرخ زندگی تحت فرمان ستاره بد قرار دارد، وجود ندارد. از حسرت دل، این چرخ بد مسیر نامناسبی را می‌پیماید و ستاره بد نیز آن را هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها لباس سیاه آسمان را به زحمت پاره کردند و خانه‌هایشان را در تاریکی عمیق گرفتند.

هوش مصنوعی: ای ماه و ستاره‌ها و زهره و زحل، در خاک بنشینید و یکدیگر را تسلیت بگویید.

هوش مصنوعی: پرندگان زیبا بر بالای این درخت بلند بنشینید و هر کدام صدایی را از دیگری تقلید کنید.

هوش مصنوعی: مردم در خواب غفلت فرو رفته‌اند و این خواب به اندازه‌ای عمیق است که اشک‌ها جای خوابگاهش را پر کرده و همه چیز به رنگ قرمز درآمده است.

هوش مصنوعی: چشم و چهره‌اش را بر آن قبر خوشبو قرار داد. خاک را هم بگیر و در گوهر و طلا جای بده.

هوش مصنوعی: پس از این حادثه، هیچ کس دیگر نمی‌تواند خوشحال باشد و دل کسی از غم رها نخواهد بود.

هوش مصنوعی: روز عید است، پس همه شما که در مقام‌های بالا هستید، تبریک بگویید و طبق عادت همیشگی خود به درگاه شاه بروید.

هوش مصنوعی: خادمان شاه خوابشان برده است، شما بیدار شوید و مهمانان را زیبا پذیرایی کنید و محل برگزاری جشن را تزیین کنید.

هوش مصنوعی: امروز به مناسبت ماه، باید برای عشق و محبت‌ام ابراز احساس کنم و در این دو هفته که ماه زیبای ما در آسمان است، تمام خوشی‌ها و شوق‌هایم را نشان دهم.

هوش مصنوعی: شاه عزم سفر به حجاز دارد، ولی راهی برای رفتن وجود ندارد. پس ای نوازنده و گریان، اگر می‌خواهید آهنگ این سفر را بنوازید، باید راهی برای این سفر پیدا کنید.

هوش مصنوعی: به تو جه می‌شود که تو مقصد و آرزوی مردم هستی و دیگر نیازی به درخواست‌ها و آرزوهای حاجیان در مکان مقدس کعبه نیست. به آنها اطلاع دهید که از این حریم آگاه باشند.

هوش مصنوعی: زائران خانه کعبه، در حالی که لباس سیاه بر تن دارند، تا روز قیامت فریاد می‌زنند که تنها خداوند را می‌ستایند و به او پناه می‌برند.

هوش مصنوعی: ای دختران آسمانی، بر سر جنازه‌اش تا روز قیامت، موی‌گری خواهد کرد. ای زهره، شما برای او آه بزنید.

هوش مصنوعی: عمر انسان کوتاه است و امید به زندگی پس از آن را تجربه کردید، بنابراین بهتر است از هر امیدی که به آینده دارید، دست بکشید.

هوش مصنوعی: دیروز در خواب، ملکه بلقیس به من گفت که این داستان را به جمشید، پادشاه زمان، منتقل کنم.

هوش مصنوعی: ای شهریار، هرگز یار خود را فراموش نکن و عهد و پیمان دوستان وفادار را نیز از یاد نبرید.

هوش مصنوعی: هرچند بار سنگینی بر دل تو از رفتن من وجود دارد، اما لطفاً این صحبت را به راحتی فراموش نکن.

هوش مصنوعی: بسیاری از توافق‌ها و پیمان‌ها میان من و تو از بین رفته است. لطفاً وعده‌هایم را نشکن و مراقب باش که فراموششان نکنی.

هوش مصنوعی: من نسبت به تو و موقعیت تو حق‌های زیادی دارم، اما حق من کم است. پس لطفاً فراموش نکن.

هوش مصنوعی: یادآور باش که دست‌های با ارزش من تلاشی بی‌نظیر در تاریخ به جا گذاشته‌اند که تأثیرش در جهان قابل ملاحظه است و فراموش نکن که این تلاش‌ها چه اهمیت و ارزشی دارند.

هوش مصنوعی: چهار فرزند دارم که برای من از جانم عزیزترند، ای عزیز، مرا فراموش نکن و به آنها بی‌اعتنا نباش.

هوش مصنوعی: بعد از من، به یاد نوکران و پیروانم باشید که خسته و دلbroken هستند.

هوش مصنوعی: زمانی که این داستان به خواسته و مقام بلند آن بزرگوار درآید، تو نیز در جمع دوستانت حاضر شو و بعد از سلام، ماجرا را برایشان بگو.

هوش مصنوعی: به یاد بیاورید که دوران خوشی و آرامش من چگونه بود، و زیبایی و زرق و برق ایوانم را نیز در یاد دارید.

هوش مصنوعی: شما هم باید به یاد داشته باشید که مانند یک باغ در فصل بهار باشید و وقتی چهره‌تان شبیه گل‌های تازه می‌شود، مرا به خاطر آورید.

هوش مصنوعی: بر شما واجب است که مثل باد پاییزی، وقتی از میان چمن می‌گذرید، یاد من را با دستان گشاده‌تان زنده نگه دارید.

هوش مصنوعی: در شب تار، زمانی که به دعا و راز و نیاز مشغولم و همانند شمعی که از ناراحتی می‌سوزد، اشک‌هایم ریخته می‌شود، مرا به یاد آورید.

هوش مصنوعی: اشکی که از چشمم می‌ریزد، مانند دُر و گوهر است و می‌تواند خاکم را به زیبایی تبدیل کند. به دعای صبحگاهی خود، مرا به یاد آورید و برای جانم دعا کنید.

هوش مصنوعی: درخواست دارم که حال توبه و عبادتم را فراموش نکنید و به یاد آورید که دل‌تنگی و آرزوی رسیدن به کعبه در من وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای شاه دلشاد، نگو که چه اندوهی داشتی، زیرا به جز عمر باارزشت، هیچ چیز دیگری کم نداری.

هوش مصنوعی: سر و بالای تو در خاک، مایه تاسف و ناراحتی است؛ زیر خاک آن گوهر پاک هم، درست به همین اندازه افسوس‌برانگیز است.

هوش مصنوعی: عمر تو مانند دامن کیمیا است که چاک خورده و زیبایی‌اش را از دست داده است؛ افسوس و حسرت بر این روزگار است.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت کسی مثل تو در زیر خاک وجود دارد و هنوز هم نور ماه و خورشید در آسمان می‌تابد، که بسیار تأسف‌انگیز است.

هوش مصنوعی: ای کاش که تو در نظرها حاضر بودی، اما در این زمان جای تو فقط در خاک است. افسوس که این‌گونه است!

هوش مصنوعی: ای که در خاک دار فانی و در تابوت محبوسی، حیف است که سرشار از رنج و اسارت باشی در حالی که به آزادی و زیبایی می‌توانستی برسید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا وجود دارد، وضعیت به همین شکل خواهد بود و سرانجام همه به یک سرنوشت مشابه دچار خواهند شد.

هوش مصنوعی: زمین تو سرشار از آمرزش و بخشش باشد، و خاک قدمت همیشه با گل و عطر همراه باشد.

هوش مصنوعی: ماهیت واقعی تو در وجود آدمی همچون درشتی و زیبایی سرو در باغ رضوان است.

هوش مصنوعی: باران رحمت الهی همچون قطرات آب بر گلزارهای بهشت می‌بارد.

هوش مصنوعی: عمل نیک تو در سنجش و اندازه‌گیری، بر ارزش‌های دنیوی و ثواب‌های اخروی برتری دارد.

هوش مصنوعی: اگر خورشید تو از دید مردم پنهان شود، سایه این حقیقت که شیخ حسن نویان به وجود می‌آورد باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر دود سیاه شمع آفتاب از وزش باد فنا تغییر شکل پیدا کند، از برج بقا نور و روشنی‌اش همچنان تابنده خواهد بود.

هوش مصنوعی: درخشش صبح امید و خوشبختی برای پادشاه و شاهزاده‌ای همچون اویس، وارث کشور و سلطنت باشد.

هوش مصنوعی: چهار ویژگی مهم و ارزشمند در زندگی وجود دارد که جهان به هنر تو آراسته است؛ به گونه‌ای که خود تو مرزهای جهان را مانند چهار رکن آن مشخص می‌کنی.