هوش مصنوعی: ما پیروان راه عشق و باده‌ایم و هیچ‌گاه به خانه عبادت نمی‌رویم.

هوش مصنوعی: ما در دامن خواننده مشغول شادی و سرگرمی هستیم و هرگز دامن او را رها نخواهیم کرد.

هوش مصنوعی: ما، به عنوان راهنما و هدایتگر، در جستجوی عشق و معنویت هستیم و درک و شناخت عمیق‌تری از رازها و اسرار زندگی داریم.

هوش مصنوعی: ما در فکر معشوق خود هستیم و از دو دنیا بی‌اعتنا و آسوده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما جان خود را به خاطر عشق و دل باختگی‌مان در بازار احساسات از دست داده‌ایم و اکنون در این دنیای محبت، به حالتی بی‌پول و نابسامان قرار داریم.

هوش مصنوعی: جامی که در آن شراب عشق قرار دارد، ما آماده‌ایم که بهای هر دو جهان را برای آن بپردازیم.

هوش مصنوعی: ما در زندگی بار سنگینی از احساسات و عقل را به دوش داریم، اما همه این تلاش‌ها به خاطر عشق است و ما در این راه فعالیت می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، ما در حالتی سرشار از مستی به سر می‌بریم و بیمار عشق هستیم. لطفاً نوشیدنی‌ای به ما بده که در این حال، آرامش یابیم.

هوش مصنوعی: بوسه‌ای به ما بده که بتوانیم مانند جامی، جان خود را در دستان تو قرار دهیم.

هوش مصنوعی: ما اهل عبادت و زهد نیستیم، بلکه ما از افرادی هستیم که درد و رنج را تجربه کرده‌ایم و از آن رنج‌ها به حالتی سرخوش و شاداب رسیده‌ایم.

هوش مصنوعی: زاهدان از کجا آمده‌اند و ما از کجا؟ ما کسانی هستیم که دردهایمان را تحمل می‌کنیم و به هیچ چیز وابسته نیستیم.

هوش مصنوعی: ما با یاد تو به عشق زندگی می‌کنیم و از لب‌های تو زیبایی‌ها را به تصویر می‌کشیم.

هوش مصنوعی: ما به زیبایی‌های او خیره شده‌ایم و در زیبایی ویژگی‌های او حیران و شگفت‌زده‌ایم.

هوش مصنوعی: همه را از بینی خارج کرده و دور چشم را پاک کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: زمانی که یاد تو به ذهنم می‌آید، تو را بر سر و چشمانم می‌گذارم و بر خودم می‌ستايم.

هوش مصنوعی: ما جان خود را گرامی می‌داریم، زیرا تو را در دل و جان خود جای داده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، جامی که در دست داری محبوب و معشوق ماست، بیا تا با هم راهی را که به سمت معشوق است، تغییر دهیم.

هوش مصنوعی: عرفا و صوفی‌ها تنها با زلالی و پاکی شراب می‌توانند بر تو روشن کنند که ما از اهل ایمان هستیم.

هوش مصنوعی: چهره‌ای خوش و ابروانی زیبا داریم و بر زبان‌مان نام دوست را می‌گوییم.

هوش مصنوعی: ما را به کفر متهم می‌کنند، در حالی که اگر کافر نیز باشیم، از مسلمانانیم.

هوش مصنوعی: ما نه به صلاح و فساد خودمان می‌پردازیم و نه به زاهدان و اهل دین، پس چه ارتباطی به آن‌ها دارد؟

هوش مصنوعی: این بیت به تضاد میان عارفان و زاهدان اشاره دارد. زاهدان افراد متعهد و مذهبی هستند که به ظواهر دینی توجه دارند، در حالی که "ما" به انسان‌هایی بی‌خانمان و دردمند اشاره می‌کند که در مشکلات و سختی‌های زندگی دست و پا می‌زنند. این کنایه به فاصله و تفاوت‌های عمیق میان این دو گروه است.

هوش مصنوعی: ما به شراب و زیبایی دل بسته‌ایم، اما زاهدان، با قوانین سختگیرانه‌شان، نم اجازه می‌دهند که از لذت‌های زندگی استفاده کنیم و ما را به زحمت می‌اندازند.

هوش مصنوعی: از گل‌ سرخ شربتی آماده کن، ای حکیم، که در آن شربت، سلامتی و تندرستی ما نهفته است.

هوش مصنوعی: سرما و سردی از سمت دوست به اوج رسیده است، اما خوشبختی و سعادت ما در سر راه تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: در دل ما عشق، شیطنت و شیدایی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی در نظر ما ارزشی ندارد، حتی اگر مهم ترین چیزها باشد، اگر که همت و اراده‌مان را نداشته باشیم و آنچه ما برای خود در نظر داریم می‌تواند بزرگ‌تر از هر چیزی باشد.

هوش مصنوعی: ما در تنهایی خود به یاد او هستیم و هیچ‌کس به این خلوت ما دسترسی ندارد.

هوش مصنوعی: عارفان در خوشی و آسایش زندگی می‌کنند و چه لذتی دارد که ما نیز از این نعمت برخورداریم.

هوش مصنوعی: زاهدان همگی به شوق و مستی، به طوری غرق در غرور و خودرایی شده‌اند که از لذتی که ما در لحظه داریم، بی‌خبرند.

هوش مصنوعی: زاهدان دارای قلمرو و منطقه‌ای هستند که به‌نوعی از ما دور است و ارتباطی با محل زندگی ما ندارد.

هوش مصنوعی: زاهدان از کجا آمده‌اند و ما از کجا. ما و کسانی که درد کشیده‌ایم، هیچ چیز برایمان مشخص نیست و به حال خودمان رها شده‌ایم.

هوش مصنوعی: سر من به خاطر عشق او به آسمان بلند است و دل من به خاطر آرزوی زلف او در بند و گرفتار است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی او، مانند چهره‌ی سرو، به قدری زیبا و جذاب است که می‌تواند هر دشواری را از بین ببرد و دل‌های زاهدان را نیز مغلوب کند.

هوش مصنوعی: هر لحظه لبان او به من نوشیدنی می‌دهند، که مانند شربت شیرین است و من همیشه از آن سیراب می‌شوم.

هوش مصنوعی: هر کسی که مجنون و دیوانه موهای اوست، باید به بند دیگری که برایش سودی ندارد توجه کند.

هوش مصنوعی: ای هنرمند، ساز را تندتر بزن تا در وقت صبح، شوق و بخت خوب به خواب بیفتند.

هوش مصنوعی: در صبحی که جام شراب لبخند می‌زند، به خورشید بگو که به صبح خندیدن درست نیست.

هوش مصنوعی: اگر در قیامت با دوستان ناباب به محشر بروم و مرا همچون هیزم در آتش بیفکنند، این هیچ برای من مهم نیست.

هوش مصنوعی: از طرف دیگر دامن گرفته و من در حال بیان این داستان با صدای بلند هستم.

هوش مصنوعی: زاهدان از کجا آمده‌اند و ما از کجا هستیم؟ ما گروهی از کسانی هستیم که دردی عمیق داریم و هیچ پناهگاهی نداریم.

هوش مصنوعی: ای موسیقیدان، قول عاشقان را بگو و غزلی زیباتر و خوشایندتر بخوان.

هوش مصنوعی: دل به صدای تو تپش می‌زند؛ خوشحالم که دوباره ترانه‌ات را از سر می‌خوانی.

هوش مصنوعی: اگر اهل علم و پرهیزگاری خلاف کنند، تو باید در برابرشان با جزم و صداقت قرار بگیری و از حق دور نشوی.

هوش مصنوعی: عشق مانند مسیرهایی است که هر کدام راهی متفاوت دارند، پس در هر زمان باید از راه متفاوتی درباره‌اش صحبت کرد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از راز عاشقان چیزی بگویی، از زبان حکیم و عارف نیز بگو.

هوش مصنوعی: موعظه و نصیحت در دل ما جا نمی‌گیرد، پس در این مورد کمتر صحبت کن.

هوش مصنوعی: در صحبت‌های عارفان، از تجربیات و آگاهی‌های عمیق آنها بگو، و از زیبایی‌ها و لذایذ زندگی همچون نوشیدنی‌های خوشمزه و دلنشین یاد کن.

هوش مصنوعی: به درخت عود بگو که چند بادی شمالی به آن بوزد و سخنی شیرین و دلنشین به گوشش برسان.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی چیزی را با لطافت و شیرینی بیان کنی، بهتر است آن را به زیبایی و با واژگانی دلنشین ارائه دهی.

هوش مصنوعی: به خاطر زهد خشک و بی‌روح، حال و روزم خراب شده است؛ ای مطرب، این آهنگ را دوباره برایم بخوان.

هوش مصنوعی: زاهدان از کجا به اینجا آمده‌اند و ما از کجا آمده‌ایم. ما، کسانی هستیم که دردی عمیق داریم و هیچ جا برایمان امن و آرام نیست.

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند گلستان زیباست و موهایت همچون شب‌پره‌ای درخشان است که ماه را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: قد تو به درخت سرو درس آموخته است، از سر تا پای تو زیبایی و لطافت وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر دل من تحت تأثیر نگاه توست، نگران نباش؛ چون او در کنار دیگران مست و سرمست است.

هوش مصنوعی: هر کسی که بیمار و دلشکسته است، حال و وضعیت او با کسانی که سالم و خوشحال هستند، یکی است.

هوش مصنوعی: گل ما به عشق و خوشگذرانی پیوند خورده است و گویی که خاک ما از بستان و باغستان سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: عشق به تو مانند یک مدرسه است که در آن، عقل و درک انسان مانند کودکانی هستند که در حال یادگیری هستند.

هوش مصنوعی: رندان و اهل دل از کجا هستند و زاهدان و عابدان از کجا؟ ما دردی کشیده و بی‌سروپا هستیم.

هوش مصنوعی: زاهدان که از نوشیدن شراب پرهیز می‌کنند، همواره در حال تماشای کسانی هستند که به میخانه می‌روند و راه آنجا را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: در حالتی که آدمی به خوشی و شادابی می‌رسد، burdens (بارهای) زندگی را از دوش خود برمی‌دارد و به آرامش می‌رسد.

هوش مصنوعی: به طور قطع می‌توان گفت که وعاظ و کسانی که به دنبال خوشی‌ها و لذت‌ها هستند، در حقیقت به دنبال چیزهایی هستند که به آن‌ها آرامش و خوشحالی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ما در حال حاضر از نعمت‌های بهشت لذت می‌بریم، اما زاهدان تنها به امید آینده‌ای بهتر و دوردست هستند.

هوش مصنوعی: ما در عشق با هم هستیم و گفت‌وگوی ما برای دیگر دوستان قابل درک نیست.

هوش مصنوعی: چند نفس دیگر برای من باقی مانده است که به جایی می‌روند و از جایی برمی‌گردند.

هوش مصنوعی: فقط ما هستیم که برای رفت و آمد، جام و لیوانی را در کنار هم نمی‌گذاریم.

هوش مصنوعی: دیدن این که صوفیان فقط در ظاهر به موعظه و برگزاری مجالس می‌پردازند، درست نیست.

هوش مصنوعی: می‌پرستان را ببینید که در فهم و درک عمیق خود برتری دارند و قوی و استوار هستند.

هوش مصنوعی: من به شیوه‌ای زندگی کردم که زاهدان توصیه می‌کنند، ولی در واقع به نوعی بی‌سر و سامان هستم.

هوش مصنوعی: زاهدان از کجا و ما ز کجا، یعنی این که زاهدان و افرادی که به دنیا بی‌اعتنا هستند، از کجا آمده‌اند و ما که دردی را تحمل می‌کنیم، از کجا آمده‌ایم. این اشاره به تفاوت فاحش میان زندگی زاهدان و دردکشیدگان دارد. ما به دلیل رنج و درد در زندگی‌مان، جایگاهی متفاوت داریم.

هوش مصنوعی: عزیزم ناگهان بر من ظاهر شد، چهره‌اش حالم را گرفت و روح را از بدنم خارج کرد.

هوش مصنوعی: من از ملاقات با دوستان فهمیدم که هیچ‌گاه نباید به دشمنان توجه کرد.

هوش مصنوعی: من از چنگال تو رهایی نمی‌یابم، چه کنم که تقدیر مرا در این دام گرفتار کرده است.

هوش مصنوعی: ما دست به دامن تو زده‌ایم، مانند گردی که بر خاک می‌افتد. لطفاً دامن خود را به خاکیان بپاش.

هوش مصنوعی: در باغی که زلفان او مانند سنبل است، آهوان ختن به زیبایی آنها را جمع‌آوری می‌کنند.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، تا به خانه قلب برویم و جان را با نور روشن کنیم.

هوش مصنوعی: دل من هرگز از این میخانه جدا نخواهد شد، زیرا عشق به وطن در درونم زنده است و مرا به سوی خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: به خاطر مشکلات زندگی، دین به تنهایی نمی‌تواند دردی را که در دنیا دارم، معالجه کند. من به سختی‌های دین و زندگی دنیوی اشاره می‌کنم و از هر دو رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: من به دنبال رندان و خوشگذران‌ها هستم، در حالی که زاهدان و پرهیزکاران در پی من هستند.

هوش مصنوعی: زاهدان از کجا آمده‌اند و ما از کجا؟ ما و کسانی که درد را تحمل می‌کنیم، بی‌سر و سامانیم.

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند آتش زردشت روشنی بخش است و موهایت مانند زنجیری در میان آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: درد من زمانی شدت گرفت که خیالت به سراغم آمد و گفت که در این خانه جز تو کسی نیست.

هوش مصنوعی: جانم را برای تو فدای کرده‌ام و سرم را به نشانه‌ی ادب و احترام در برابر تو فرود آورده‌ام، خواهش می‌کنم آن را بالا ببر.

هوش مصنوعی: ای ساقی، ما در شب مست و غرق در خماری هستیم. از خواب بیدارمان کن، به طوری که این حالت خمار ما پایان یابد.

هوش مصنوعی: با فکر و یاد تو، حق به نفع ماست. اگر چه در مورد رهبری سخن گفته شود.

هوش مصنوعی: اگر تصمیم به کشتن من داری، برای من مهم نیست؛ جان و سر من در راه تو بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: دیشب یکی از اهل زهد و پرهیزکاری من را دعوت کرد و بعد از آن خیلی نصیحت‌ها و پندها به من داد.

هوش مصنوعی: او فکر کرد که من robe و کلاهی دارم، اما در واقع فقط یک لباس ساده به تن دارم.

هوش مصنوعی: هر دو را در آغوش گرفتم و خمار به من می‌رسد که به خانه‌ام می‌آید.

هوش مصنوعی: به او گفتم که ما در حالتی از مستی و نابسامانی هستیم، بلند شو و ما را به حال خودمان بگذار.

هوش مصنوعی: زاهدان از کجا آمده‌اند و ما از کجا. ما هم کسانی هستیم که دردی را تحمل می‌کنیم و بی‌گذرگاه و بی‌پناه هستیم.

هوش مصنوعی: ای دل، چرا به خاطر خواسته‌هایت به دنبال آرزوهای گذرا هستی و مانند غباری بر زمین می‌رقصی؟

هوش مصنوعی: مقدار خاکی که در آن گام می‌زنی، ارزش این را ندارد که دامن خود را به آن آلوده کنی.

هوش مصنوعی: خورشید پنهان شده در سایه گل، گل به چه چیزی می‌نازد و فخر می‌فروشد؟

هوش مصنوعی: ای آفتاب، چه خورشید عجیب و شگفت‌انگیزی که حتی با سایه‌ات هم نمایان نمی‌شوی.

هوش مصنوعی: ای نوازنده، تو چنان نغمه‌ای را نواختی که ذهن دیوانه و مست را به هم ریخت و پرده‌های عقل را پاره کرد.

هوش مصنوعی: مدتی به دور و بر زاهدان و افرادی که به ظواهر دین و دنیا تعلق دارند، می‌گشتم در حالی که خودم دیوانه و شیدا بودم.

هوش مصنوعی: دیشب از طرف خداوند به من پیامی رسید که اگر واقعا به دنبال ما هستی، باید به ما بپیوندی.

هوش مصنوعی: زاهدان از چه موقعیتی به ما نگاه می‌کنند و ما از کجا آمده‌ایم؟ ما کسانی هستیم که درد و رنج می‌کشیم و بی‌سر و سامان هستیم.

هوش مصنوعی: طرز و ساختار شعر من به گونه‌ای است که به زیبایی و شیرینی نیشکر شباهت دارد.

هوش مصنوعی: از سر تا پا درگیر او شدم، چون بندش از نصیحتی شیرین‌تر بود.

هوش مصنوعی: عروسی زیبا و خوش روست که به خاطر زیبایی‌اش به وصف و ستایش مهر و عظمت پادشاه می‌پردازد.

هوش مصنوعی: شیخ اویس همچون خورشید زمانه است و او را به دورانی نسبت می‌دهند که در آن قمر مانند ستاره‌ای در دور او می‌چرخد.

هوش مصنوعی: قلم او مانند پرگار، دایره‌ی justiça را شکل می‌دهد و اندیشه‌اش، خطوطی از عالم غیب را می‌کشد.

هوش مصنوعی: باده‌ای که سرشار از نور ستاره‌هاست، تحت تأثیر نسیمی قرار دارد و در عین حال، زمانه‌اش را هم به خدمت گرفته است.

هوش مصنوعی: شعر من به گونه‌ای تأثیری بر زندگی و حال و هوای زمانه و نیز بر وضعیت شاه گذاشته است که قابل توجه است.

هوش مصنوعی: این گفته‌ای است که عارفان در خانقاه‌ها (محل تجمع صوفیان) به طور مکرر در صبح و شب به زبان می‌آورند.

هوش مصنوعی: زاهدان از کجا آمده‌اند و ما از کجا، ما افرادی هستیم که دردی عمیق داریم و هیچ پایگاهی برای ایستادن نداریم.