سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اسبی که مرا خواجه بر آن اسب نشاند </p></div>
<div class="m2"><p>هر کس که بدید اسب شطرنجش خواند </p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون راندمش در اولین گام بماند </p></div>
<div class="m2"><p>بد جانوری بود، ندانم به چه ماند </p></div></div>

دیوان سلمان ساوجی با مقدمه و تصحیح استاد ابوالقاسم حالت - سلمان ساوجی - تصویر ۵۷۲

رباعی شمارهٔ ۸۲

اسبی که مرا خواجه بر آن اسب نشاند 
هر کس که بدید اسب شطرنجش خواند 
چون راندمش در اولین گام بماند 
بد جانوری بود ندانم به چه ماند

هوش مصنوعی: این بیت شعری درباره اسب است که شاعر به آن سوار شده است. او می‌گوید که هر کسی که اسب را دید، آن را شطرنجی نامید. وقتی شاعر این اسب را راند، در اولین گامش متوقف شد و شاعر نمی‌داند که چرا چنین رفتاری دارد. این توصیف می‌تواند نمادین باشد و به ضعف یا ناکارآمدی برخی چیزها در زندگی اشاره کند.

رباعی شمارهٔ ۸۰

رباعی شمارهٔ ۸۱

هوش مصنوعی: آن اسبی که مرا بر آن سوار کردند، هر کسی که آن را دید، آن را به عنوان اسب شطرنج شناخت.

اسبی که مرا خواجه بر آن اسب نشاند 

هر کس که بدید اسب شطرنجش خواند 

هوش مصنوعی: وقتی او را در اولین قدم راندن، ایستاد و به نظر می‌رسید که جانور خوبی نیست، نمی‌دانم چه چیزی باعث این ایستادن شده است.

چون راندمش در اولین گام بماند 

بد جانوری بود، ندانم به چه ماند 

رباعی شمارهٔ ۸۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده