سلمان ساوجیرباعی شمارهٔ ۸۰
آن یار که مشک بر قمر می‌ساید
از لعل لبش در و گهر می‌زاید
هر چند که خائیده سخن می‌گوید
شیرین دهنش ولی شکر می‌خاید
رباعی شمارهٔ ۷۹: ز آن رو که هوا، بوی خوشت می‌گیرد رباعی شمارهٔ ۸۱: اسبی که مرا خواجه بر آن اسب نشاند
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ساوه‌سرا
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
آن یار که مشک بر قمر می‌ساید
از لعل لبش در و گهر می‌زاید
هوش مصنوعی: یار زیبای من که عطر مشک را به ماه می‌مالد، از لب‌های لعلیش در و گوهر می‌زاید.
هر چند که خائیده سخن می‌گوید
شیرین دهنش ولی شکر می‌خاید
هوش مصنوعی: هرچند ممکن است سخنان کسی شیرین و دلپذیر به نظر برسد، اما در عمل او نیرنگ و فریب در دل دارد.