سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز آن رو که هوا، بوی خوشت می‌گیرد </p></div>
<div class="m2"><p>دی را دمی از باد هوا نگریزد </p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر باد هوا بید به بویت ارزد </p></div>
<div class="m2"><p>در پای صبا شمع به عشقت میرد </p></div></div>

دیوان سلمان ساوجی با مقدمه و تصحیح استاد ابوالقاسم حالت - سلمان ساوجی - تصویر ۸۸

کلیات سلمان ساوجی به تصحیح دکتر عباسعلی وفایی - سلمان ساوجی - تصویر ۸۴

رباعی شمارهٔ ۸۰

ز آن رو که هوا بوی خوشت می گیرد 
دی را دمی از باد هوا نگریزد 
بر باد هوا بید به بویت ارزد 
در پای صبا شمع به عشقت میرد

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر شادی و زیبایی ناشی از بوی خوش معشوق هستند. شاعر می‌گوید که به خاطر عطر معشوق، هوا خوشبو می‌شود و حتی بادی که می‌وزد، لحظه‌ای از آن فرار نمی‌کند. او همچنین اشاره می‌کند که بید در باد به خاطر بوی معشوق ارزشمند است و شمعی که در پای صبحگاه (صبا) به عشق او می‌سوزد، نماد عشق و فداکاری است.

رباعی شمارهٔ ۷۸

رباعی شمارهٔ ۷۹

هوش مصنوعی: به دلیل خوشبو بودن هوا، دیوار هم لحظه‌ای از وزش باد فرار نمی‌کند.

ز آن رو که هوا، بوی خوشت می‌گیرد 

دی را دمی از باد هوا نگریزد 

هوش مصنوعی: بید در باد به بوی تو ارزش دارد، و شمع در پای نسیم به خاطر عشق تو می‌سوزد.

بر باد هوا بید به بویت ارزد 

در پای صبا شمع به عشقت میرد 

رباعی شمارهٔ ۷۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده