رباعی شمارهٔ ۳۹
ما هم که رخش روشنی خور بگرفت
گرد خط او دامن کوثر بگرفت
دلها همه چاه زنخدان انداخت
و آنگه سر چاه را به عنبر بگرفت
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ساوهسرا
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ما هم که رخش روشنی خور بگرفت
گرد خط او دامن کوثر بگرفت
هوش مصنوعی: ما نیز هنگامی که نور خورشید بر چهرهام تابید، دامن آب حیات و زلالی را در اطراف خود گرفتم.
دلها همه چاه زنخدان انداخت
و آنگه سر چاه را به عنبر بگرفت
هوش مصنوعی: دلها همچون چاههایی هستند که در آنها عشق و احساسات عمیق نهفته است، و سپس بر این احساسات، عطر و زیبایی اضافه میشود تا جاذبهی بیشتری پیدا کند.
حاشیه ها
1391/05/10 03:08
مهرنوش
مصرع نخست "ما هم " را لطفا به هم بچسیانید "ماه" هست.
مصرع سوم : دلها همه "در" چاه زنخدان انداخت. "در" از قلم افتاده.
1391/05/10 03:08
مهرنوش
این رباعی به حافظ هم منسوب شده ...