سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا با شدم این جان گرامی در تن، </p></div>
<div class="m2"><p>خواهم به غم عشق تو جان پروردن </p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون زلف تو تا سرم بود بر گردن </p></div>
<div class="m2"><p>شور تو ز سر بدر نخواهم کردن </p></div></div>

دیوان سلمان ساوجی با مقدمه و تصحیح استاد ابوالقاسم حالت - سلمان ساوجی - تصویر ۹۹

رباعی شمارهٔ ۱۳

تا با شدم این جان گرامی در تن 
خواهم به غم عشق تو جان پروردن 
چون زلف تو تا سرم بود بر گردن 
شور تو ز سر بدر نخواهم کردن

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق عشق و attachment به معشوق است. شاعر می‌گوید تا وقتی که زندگی دارد، می‌خواهد از عشق معشوقش مراقبت کند و در سختی‌ها و غم‌ها، به عشق او ادامه دهد. او تأکید می‌کند که حتی اگر موهای معشوق دور گردنش باشد، هرگز عشق و شور او را فراموش نخواهد کرد.

رباعی شمارهٔ ۱۱

رباعی شمارهٔ ۱۲

هوش مصنوعی: زمانی که به این وجود باارزشم پی ببرم، می‌خواهم در غم عشق تو زندگی‌ام را بگذرانم.

تا با شدم این جان گرامی در تن، 

خواهم به غم عشق تو جان پروردن 

هوش مصنوعی: زمانی که زلف تو به گردن من آویخته است، هرگز نمی‌توانم شور و حال تو را از یاد ببرم.

چون زلف تو تا سرم بود بر گردن 

شور تو ز سر بدر نخواهم کردن 

رباعی شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها