سلمان ساوجی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دارم عجب از غنچه دل تنگ که چون </p></div>
<div class="m2"><p>از دل رخ نازنین گل کرد برون </p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در خون دل غنچه اگر نیست چراست؟</p></div>
<div class="m2"><p>گل را همه پره‌های دامن پر خون </p></div></div>

کلیات سلمان ساوجی به تصحیح دکتر عباسعلی وفایی - سلمان ساوجی - تصویر ۶۱۰

دیوان سلمان ساوجی با مقدمه و تصحیح استاد ابوالقاسم حالت - سلمان ساوجی - تصویر ۱۵۱

رباعی شمارهٔ ۱۰۷

دارم عجب از غنچه دل تنگ که چون 
از دل رخ نازنین گل کرد برون 
در خون دل غنچه اگر نیست چراست
گل را همه پره های دامن پر خون

هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و درد دل غنچه‌ای اشاره دارد که از دل تنگش برون می‌آید. او از تناقض میان غنچه‌ای که از درونش احساس غم دارد و گلی که از آن بیرون آمده، سخن می‌گوید. سوالی مطرح می‌شود که اگر غنچه در دلش خون و درد ندارد، پس چرا گل‌ها پر از خون و دردی هستند. به طور کلی، شعر به ارتباط میان زیبایی و رنج در زندگی اشاره دارد.

رباعی شمارهٔ ۱۰۵

رباعی شمارهٔ ۱۰۶

هوش مصنوعی: من شگفت‌زده‌ام از غنچه‌ای که دلش تنگ است و وقتی از دلش بیرون می‌آید، چقدر شبیه به شکوفه‌ای زیبا و ناز است.

دارم عجب از غنچه دل تنگ که چون 

از دل رخ نازنین گل کرد برون 

هوش مصنوعی: اگر غنچه‌ای در دلش خون نباشد، پس برای چیست؟ همه گل‌ها دامنشان پر از خون است.

در خون دل غنچه اگر نیست چراست؟

گل را همه پره‌های دامن پر خون 

رباعی شمارهٔ ۱۰۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده