هوش مصنوعی: ای کسی که صاحب قدرت و مقام هستی، در محفل تو حتی مقام بلند دیوانگی دنیا به جایی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: در جایی که نویسندگان به نگارش مشغولند، دست تقدیر به کسی که حاکم بر جوزا است، نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که دریا از بزرگی و سخاوت خود به جوش می‌آید، آیا نام نیکو و خوبی‌های تو به اندازه دریا برجسته و شناخته نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: امروز در این دنیا با حضور تو، دیگر هیچ آیینی از سروری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: مدتی کوتاه نمی‌گذرد که از دریای وجود تو، عطر و گرمی زندگی به دست نمی‌آید و کاروان‌های خوشبویی به ما نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: من به مقام والای آصفی نزدیک نمی‌شوم و وضعیت ناتوانی خود را نمی‌توانم به او برسانم.

هوش مصنوعی: چهار ماه از آن زمانی که من در این دنیا زندگی می‌کنم گذشت و حالا اینکه حتی یک جو (اندکی) به عنوان پاداش یا به خاطر رفتارم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: در آسمان زیرین، هیچ احسان و خیری وجود ندارد و اگر برکت و روزی از بالا نیاید، به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: به جایی رسیده‌ام که دیگر هیچ سود و خیری از آنجا به من نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: از ابر، آبی به دست ما نمی‌رسد و از باد، هیچ آرامشی به دل ما نمی‌آید.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که وقتی دروغ گفته می‌شود، هرگز حقیقت نخواهد بود. شاید گاهی اوقات صفات خوب و نیکویی وجود داشته باشد، اما این صفات نمی‌توانند به حقیقت و واقعیت برسند.

هوش مصنوعی: با این وضعیت و حالاتی که دارم، هیچ‌گاه به کسی که خواهان کمک و درخواست است نخواهم رسید.

هوش مصنوعی: من از نعمت‌های عمومی و اصلی خودم کمک می‌طلبم، نه از بخشش دیگران که اصلاً به من نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: شخصی که دعوت شده است، از شدت سنگینی بار خودش ناتوان است و هر روز نمی‌تواند به محفل بالایی برسد.

هوش مصنوعی: نام و آوازه تو به دورترین جاها رسیده است و این وضعیت همواره ادامه خواهد داشت تا زمانی که نتوانی به اوج برسی.