هوش مصنوعی: آسمان علم و هنر، که به مانند خورشید و ماه می‌درخشد، فقط از غبار درگاه تو می‌تواند نشأت بگیرد و به جایی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر نیت پاک و صداقت تو در صبح دیده شود، به خاطر شرم از ادعای صداقت و پاکی، نخواهد توانست خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: نسیم بهاری با عطر خوش نافه‌ی مشک می‌وزد و در این لحظه، دل من به یاد توست و به عهدی که بسته‌ایم، هرگز به اشتباه نخواهد افتاد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که نظر لطف تو نسبت به ما بسیار نیکوست و همچنان نمی‌خواهی به وضعیت ناگوار ما نگاه کنی.

هوش مصنوعی: پزشک مردم نمی‌تواند دردی را که در دل من وجود دارد، با مهارت‌های خود درمان کند.

هوش مصنوعی: در وجود تو منبعی از خوبی و فضیلت وجود دارد و هیچ کس جز به درگاه تو، به جای دیگری پناه نمی‌برد.

هوش مصنوعی: اگرچه من به خوبی می‌دانم که سرنوشت خود به خود پیش می‌رود، اما هیچ‌کس نمی‌تواند با تلاش خود به مقابله با آن بپردازد.

هوش مصنوعی: من خواستار رضا و خشنودی تو هستم، زیرا می‌دانم که سرنوشت و تقدیر بر خلاف خواسته‌ات عمل نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: من کسی را می‌پذیرم که برای آماده کردن سفر، به یاد داستان خیمه، اسب و لباس سنتی نرود و دعا نکند.

هوش مصنوعی: در این مدت، او چیزی از مسلمانان گرفته که هرگز نخواهد توانست آن را پس بدهد.

هوش مصنوعی: به طور قطع می‌دان که رقیب بی‌شرم و بی‌پروای تو هرگز نخواهد گذاشت که فرصتی را از دست بدهی و هیچ راهی را ترک نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: امروز وضعیتی که من در آن قرار دارم، به هیچ وجه قابل اعتماد نیست و به هیچ معامله‌ای وفادار نخواهند ماند.

هوش مصنوعی: چرا اجازه می‌دهی که نیازهای کسی را به کسی بسپاری که می‌دانی به آنها کمک نخواهد کرد؟

هوش مصنوعی: آرزو می‌کنم که زندگی برای تو خوش و سرشار از خوشی باشد، چون من تا زمانی که زنده‌ام، همیشه برایت دعا می‌کنم و جز این چیزی نخواهم wished.