هوش مصنوعی: شب گذشته، هنگامی که در دنیا و در عالم غیبت به خواب رفته بودم، این دو مخلوق با دیدگانی روشن و باطلای جهان را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: کرکس، که پرنده‌ای نشانه زشتی و افسردگی است، در حالتی را تصویر می‌کند که نتوانسته از تنگنای آرزوهای نفسانی خود بلند شود. اما در مقابل، شور و شوق پرواز بلبل روحانی به اوج می‌رسد؛ بلبلی که نماد زیبایی و معنویت است و به آزادی و اوج در روح خود می‌اندیشد. این تضاد نشان‌دهنده دو طبیعت متفاوت انسان است: یکی متمایل به دنیای مادی و دیگری جویای تعالی معنوی.

هوش مصنوعی: در خواب دیدم که دست تقدیر درهای خوشبختی را به رویم گشود و چهره‌ی تابناک مسلمانی را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: نخستین روشنایی صبح ازلی، نقطه‌ای است که پرگار وجود را مشخص می‌کند و در اینجا جان و عقل، شکل رحمانیت را به خود می‌گیرند.

هوش مصنوعی: سید جمع پیامبران، احمد که فرستاده شده است، نتیجه و میوه هر دو جهان برای گروهی از انسان‌هاست.

هوش مصنوعی: او به آرامی قدم می‌زند و زیبایی قامتش مانند درختی بلند و راست است که در باغ بهشت قرار دارد.

هوش مصنوعی: صبح که چهره‌اش نمایان می‌شود، دولت و سعادت را به ارمغان می‌آورد و تاریکی شب را به کناری می‌زند.

هوش مصنوعی: من به شادی ظهور ماه کامل به میان آمده‌ام و به ستایش پیامبر، روش نیکوی شاعران را تازه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: بعد از ذکر حمد و درود، با تمام وجود به خط پیشانی‌اش که نشانی از قدم‌های اوست، احترام گذاشتم.

هوش مصنوعی: بر سر من لطف و محبت بزرگی سایه افکنده که نشانه‌ای از رحمت قوی خداوند است.

هوش مصنوعی: پس بدان که رحمتم از چهره جان، غبار راه شیطان را پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: به او گفتم ای پیامبر خدا، تو به خوبی می‌دانی که نیت و خلوص دل سلمانی چگونه است.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که من به صداقت و نیت خالص تو آگاه هستم و ان شاءالله امیدوارم که جز از برکت و رحمت خداوند چیزی نداشته باشی.

هوش مصنوعی: مانند ذره‌ای که خورشید آن را به سمت خود می‌کشاند، من نیز رحمت بی‌پایان الهی را در آغوش گرفتم و درک کردم.

هوش مصنوعی: گفتم ای جان و جهان، بعد از تو در راه دین چه کسی شایسته است که از کسانی که رهبری دنیا را بر عهده دارند، پیروی کند؟

هوش مصنوعی: وقتی او این حرف را از من شنید، لبخندی زد و در آنجا مانند درخشش لعل بدخشانی شد.

هوش مصنوعی: از لعل، مروارید زیبا و ارزشمندی به نام لولو خارج می‌شود، اما صدف گوش من قادر به شنیدن صدای آن لولو عمانی نیست.

هوش مصنوعی: در این لفظ، شاعر به طور ناگهانی به فضایی می‌رسد که حس غیرت او در برابر حاسدش بیدار می‌شود و این احساس، نیروی روحی و قدرت معنوی او را تقویت می‌کند. در واقع، وجود حسادت دیگران باعث می‌شود تا او قوی‌تر و مصمم‌تر شود.

هوش مصنوعی: چشم مانند پرده‌ای است که هنگامی که خواب از آن خارج می‌شود، زیبایی‌های دنیا را می‌بیند و در نور ستاره‌ها، آسایش و راحتی زندگی را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کاش تو با رحمت و لطف خود، این حالت پنهانی ما را آشکارا کنی.

هوش مصنوعی: به همه شما فرصتی می‌دهم تا تمام وجود خود را در راه خدا و حقیقتی که باقی است، صرف کنید و از امور مادی و فانی دوری کنید.