هوش مصنوعی: سلطان به سوی شکار می‌رود، اما هیچ‌گونه امکاناتی برای ما فراهم نیست که در این راستا به کمک بیاید.

هوش مصنوعی: در سفر تنها چیزهایی که با خود داریم، خیمه و اسب و لوازم آن است. اما در واقع فقط دو اسب لاغر و زین‌هایشان باقی مانده و غیر از این چیزی نیست.

هوش مصنوعی: من نوکران خوبی دارم، اما هیچ یک از آن‌ها بر سر خود عمامه ندارند و در تن نیز جبه‌ای به پا ندارند.

هوش مصنوعی: بنابر این، از صحبت‌های خدمتکاران در خانه‌ام چیزی جز داستان‌های بی‌حوصله، سرزنش و درخواست‌های مکرر نمی‌شنوم.

هوش مصنوعی: مردی به ما می‌آموزد که در زندگی ما تنها دو چیز وجود دارد: زمین و آسمان. هیچ‌چیز دیگر در این دنیا و در زندگی‌مان مهم‌تر از این دو نیست. تلاش نکن که مسائل را پیچیده کنی، زیرا واقعیات زندگی در سادگی زمین و آسمان خلاصه می‌شود.

هوش مصنوعی: من امروز از کسی قرض می‌گیرم، در حالی که می‌دانم فردا هیچ چیز نداشته و در واقع آنچه که دارم هم دیگر وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: سلطانم استانداردی را تعیین کرده بود که حالا همه جا پخش شده و هیچ چیزی از آن باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: آن شخص معمولی به نظر می‌رسید که از خودش صدا و خبری دارد، اما زمانی که به او نگاه کردیم، متوجه شدیم که هیچ چیزی در او یافت نمی‌شود.