هوش مصنوعی: ای پیشوای بزرگ و سربلند که مانند خلالی از دندان در می‌آیی، باری به خاطر خدمت به تو، حتی قیصر و خاقان به پا خواسته‌اند.

هوش مصنوعی: با وزیدن هر نسیمی که از گلستان به راه می‌افتد، جان من به خاطر زیبایی و و هوای چمن تو فدای آن می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر زلف تو، دل بریدم، زیرا از زیر این زلف‌های پریشان، فتنه و آشوبی برپا شد.

هوش مصنوعی: ای باد خوش که از بخشش و generosity تو در دریا نشسته است. ای باد خوش، ناله کن که از زمان قدیم تا کنون، به خاطر تو، این دیار و مکان به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: اگر پادشاه چند روزی از درد دندان رنج ببرد، دیگر نمی‌تواند بر مسند حکومت بنشیند.

هوش مصنوعی: ستارگان به خاطر غم و اندوهی که داشتند، به خودشان فرو رفته بودند؛ یعنی این وضعیت به دلیل حرکت و گردش آن‌ها ایجاد شده بود.

هوش مصنوعی: سختی و رنج، مدت‌ها به زندگی انسان‌ها زحمت می‌داد، اما با ظهور نشانه‌های نیکی و مشاوره‌های تو، امید به بهبود و آرامش در دل‌ها شکل گرفت.

هوش مصنوعی: خشم تو باعث شد که ستاره‌ها بشکنند، اما آسمان به خاطر آن به کمک آمد و از سر این موضوع صرف‌نظر کرد.

هوش مصنوعی: درد تو نشان‌دهندهٔ عدالت تو بود، به گونه‌ای که دندانی با کینه به من گفت که باید از دنیای جسمانی جدا شوم.

هوش مصنوعی: بهترین و برجسته‌ترین موجودات در این جهان، مانند بدن پاک تو هستند. به همین دلیل، درد و رنج نیز تحت فرمان تو قرار می‌گیرد و از عمق وجود تو بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: بر روی زمین نشین و در این خاک ننگر که چه دردی از آمدن دنیا به وجود آمده است.