هوش مصنوعی: چشم من تصاویر و خیال تو را می‌بیند، ولی در واقع خواب نیست. وجود جان من حس می‌شود، اما برای حرکت و عمل کردن تلاشی نیست.

هوش مصنوعی: هر شب خیال تو مهمان چشمانم می‌شود، اما جز آب چیزی برای پذیرایی از این مهمان ندارم.

هوش مصنوعی: چهره تو که به من نمایان شد، مانند قبله‌ای است که دل مرا به سمت خود جذب می‌کند. ابروان تو همچون محرابی است که جان اهل معرفت را به خود می‌کشاند. اما برای من، این قبله و محراب، دیگر معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: با یاد تو، خواب به چشمانم نمی‌آید. خواب هم می‌داند که در مسیر طوفان، جایی برای استراحت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عشق تو چنان دل من را تحت تاثیر قرار داده که تاب و توانش را از دست می‌دهد و نمی‌تواند با روشنایی عقل من مقابله کند.

هوش مصنوعی: جلسه ما به قدری زیبا و روشن است که نیازی به نور ماه نیست؛ چشم‌هات را ببند و از زیبایی‌ها لذت ببر.

هوش مصنوعی: سلمان رسم دین را کنار گذاشت و به مسلک رندی روی آورد. ترک کردن این مسلک، نشانه پیروی از اصول اصحاب نیست.