هوش مصنوعی: من به کسی که بی‌وفاست، می‌گویم بی‌وفا؛ او به راحتی مشخص است. من جانم را برای محبت او می‌دهم، اما باز هم همان بی‌وفا پیداست.

هوش مصنوعی: من دوباره بی‌عشق و وفاداری می‌خواندم، اما نمی‌توان در دل گل مهر و محبت را پنهان کرد. بی‌وفایی مشخص است که چه کسی است.

هوش مصنوعی: بی‌وفا کسی است که از قول و قراری که گذاشته برگردد. ما به آن عهد و پیمان خود وفاداریم و مشخص است که بی‌وفا چه کسی است.

هوش مصنوعی: من جانم را فدای او کردم و او جانم را به باد سپرد. در اینجا، در میان جان و محبوب، بی‌وفایی او به وضوح پیداست.

هوش مصنوعی: صبح وقتی که صبح با گل صحبت کرد و گفت که تو بوی وفا را نمی‌دهی، گل با لبخند پاسخ داد که بی‌وفا بودن، مشخص است که کیست.

هوش مصنوعی: یار همیشه بی‌وفا و ناپایدار است و من هم این را می‌دانم. مثل صبح که خورشید روشن و تابان است و به وضوح پیداست که چنین یاری چه ویژگی‌هایی دارد.

هوش مصنوعی: او گاه از من انتقاد می‌کند، اما در دل از من حمایت می‌کند. می‌گوید تو برای دیگران خوب هستی، اما حالا مشخص شده که بی‌وفا کیست.