هوش مصنوعی: ای نسیم سحری، بلند شو و به دیار دل‌انگیز ما برو. از حال ما بپرس که جان ما در آنجا است و دل‌باختگی‌ام را به آن بگو.

هوش مصنوعی: کم کم به جلو بیا، و از زبان ما بارها و بارها درباره این جان بیمار من سؤالاتی بپرس.

هوش مصنوعی: نرگس بیمار در خواب است و ابرویش در حالت خاصی قرار دارد. از حال و احوال ما که به خاطر ناتوانی جان در رنج هستیم، بپرس.

هوش مصنوعی: سروهای باغ ما به طرز خوبی رشد کرده‌اند و نشان‌دهنده‌ی سلامت خاصی هستند. به نظر می‌رسد که ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که می‌توان راجع به آن‌ها بیشتر صحبت کرد.

هوش مصنوعی: چهره‌ام نشان‌دهنده دردها و رنج‌های پنهانم است، ای پزشک! به چهره‌ام نگاهی بینداز و از دردی که در درونم دارم بپرس.

هوش مصنوعی: من همچون شمعی روشن هستم، بدون اینکه دردی برای من ایجاد کند. می‌توانید داستان ما را از اشک‌های ما بپرسید.

هوش مصنوعی: ما در دل عاشقانه‌ایم و عقل برای تلاش و کوشش تلاش می‌کند. حالا از عقل بپرس که در این عشق چه نقشی دارد.

هوش مصنوعی: نپرس چرا سلمان جان و دنیا را فدای عشق کرد، بلکه از خودمان بپرسیم که آن عشق و اهمیت آن چگونه است که چنین قربانی‌هایی را ارزشمند می‌سازد.