هوش مصنوعی: هنگامی که تصویر تو در دل من جای می‌گیرد، جای تعجب نیست اگر اشک‌های من مانند گل لاله رنگین شود.

هوش مصنوعی: درون من به واسطه‌ی عشق و محبت تو محکم شده است و دلم نمی‌گذارد که کسی غیر از تو به فکر من بیفتد.

هوش مصنوعی: کسی که به عطر و بوی عشق تو عطرآگین شده باشد، مانند گلی است که از شدت عشق تو، از خود بیخود شده و جان تازه‌ای یافته است.

هوش مصنوعی: هر لحظه نقشی را با دستانم می‌سازم، به امید آن که محبوبم به دستان من بیفتد.

هوش مصنوعی: از ناراحتی جگرم به شدت داغ و دردمند شده، مثل مشک که بوی قوی دارد. می‌ترسم که اگر دم بزنم یا نفس بکشم، بوی خون از این درد و غم برآید.

هوش مصنوعی: شب است و من در بیابان در حال گمراهی و سرگردانی هستم. تنها امیدم این است که شاید لطفی از جانب غیب به من برسد و مرا راهنمایی کند.

هوش مصنوعی: اگر سر من به خاک پای تو بیفتد، برایم قابل قبول است، چرا که از دوش من سرنگونی به وجود خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر زلف تو همچون زنجیری سلمان را گرفتار کند، هیچ سخنی که از سر جنون برآید، اهمیت ندارد.