هوش مصنوعی: چشمانم از نور خورشید تو پر می‌شود و زیبایی‌ات مانند آتش درونم را گرم و روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم زیبا و مست تو که به هر سمتی می‌نگرد، بر من افتاد و من را به شدت تحت تأثیر قرار داد و خراب کرد.

هوش مصنوعی: با تصور تو، خواب به چشمم نمی‌آید. چون چشمانم به دنبال خیالت است که آن را از عمق آب می‌طلبد.

هوش مصنوعی: اگر خواب تو را به خود جلب کرده و نمی‌توانی از آن دل بکنی، پس بگذار دیگران به جای تو به آب بپردازند و تو فقط خواسته خود را دنبال کن.

هوش مصنوعی: عشق و اشتیاق به زبان شیرین و دلنشین تو باعث شده که جانم به لب برسد و در این حال، از شوق به تو، مانند آتش سوزان خود را به نوشیدن جام شراب نزدیک کنم.

هوش مصنوعی: وقتی تو مانند شمع می‌تابی و با همه ارتباط داری، من که پروانه‌ام از تو می‌خواهم که بر من بی‌توجهی نکنی و دور نشوی.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که چون ما از آب و خاک نیستیم و تمام وجود و روح ما از یک چیز دیگر است، اگر از آب و خاک باشیم، پس این ما و خاک نمی‌توانیم ادامه دهیم. یعنی ما فراتر از مادیات هستیم و به عمق وجود خود اشاره دارد.

هوش مصنوعی: اگر دیگران بهشت را می‌خواهند، به یاد داشته باشند که بهشت سلمان در وجود توست و تو از همه درها به آن دسترسی داری.