هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی سنبل تو را به هم می‌ریزد و هر بار که زلفت را می‌بینم، مرا مانند نعل در آتش می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: باد در صبح زود بوی تو را به من می‌رساند، وزش آن در این زمان بسیار دل‌انگیز است، زیرا باعث شادی من می‌شود.

هوش مصنوعی: لبان سرخ و زیبای تو با عشوه و لطفی که دارند، دل‌های بی‌پناهان را به سمت خود جذب می‌کنند، اما موهای پریشانت دل‌ها را پریشان و آشفته می‌سازد.

هوش مصنوعی: چشمم یادگار تو را بر روی آب می‌بیند، خاک کاشانه‌ات را هر شب با خون من می‌نقوشد.

هوش مصنوعی: توبه‌ای که از روی نمایش و ریا باشد، برای عاشقان واقعی نیست. ای ساقی، می‌ریز، زیرا کنجکاوی و فضولی عقل سرکش، آنها را به اشتباه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: از آن شراب خالص و بدون تقلب بده که در صومعه، عارفان برای یک جرعه به فریب و تقلب روی می‌آورند.

هوش مصنوعی: من در مقام ترک، دیگر از نام و ننگ، صبر و هوش، عقل و دین خود فاصله گرفته‌ام. بیا و ببین که سلمان، این مقام را با هر شش ویژگی ترک می‌کند.