هوش مصنوعی: هر شب از کوی تو مرا شاد و دیوانه می‌برند، چون موهای تو را به دوش می‌زنند، من را بدون هیچ‌چیز و بی‌حالت می‌کشند.

هوش مصنوعی: من بارها به خاطر شیطنت و تردستی‌ام در معرض خطر قرار گرفتم، اما حالا در شهر با رسوایی و شرمندگی مواجه شدم.

هوش مصنوعی: گفته بودم که می‌خواهم با زیبا رویان رابطه داشته باشم، اما در واقع می‌بینم که افراد ناتوان را به کمک و حمایت افرادی با قدرت و توانایی می‌کشند.

هوش مصنوعی: ما به رسوایی فکر نمی‌کنیم، چون مدتی‌ست که برگه‌های زندگی‌مان با نشانه‌های دیوانگی پر شده است.

هوش مصنوعی: هر شب با چشمانم به یاد تو، اشک‌هایم را می‌ریزم و حس می‌کنم که برای آن‌هایی که به یاد تو غمگین هستند، دریایی از شادی و اشک بوجود می‌آورم.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن کسانی که بدون توقف در حال نوشیدن هستند، ساغر همیشه در دست ساقی است و آن‌ها از درد عشق و مستی لذت می‌برند.

هوش مصنوعی: دل به تصور زلف و چهره‌ات مشغول شد، گفتم: مراقب باش! از اینجا عبور نکن که این زیبایی‌ها به عشق و آرزو می‌کشند.

هوش مصنوعی: نقاشان زیبایی چهره را با خطوط زیبا و ظریف بر روی کناره‌های گلی می‌کشند.

هوش مصنوعی: جانم فدای آن دو گل سیاه و زیبای تو که با ناز و کرشمه، مانند بنفشه‌ها دامن گلی را در زیر پا می‌کشند.

هوش مصنوعی: ابروهای تو مانند کماندارانی هستند که با مهارت و ظرافت دل سلمان را هدف می‌گیرند. بگذار این کمانداران هرچقدر که می‌خواهند تیرهایشان را بکشند و به هدف بزنند.