غزل شمارهٔ ۱۷۷
خوش آمد باد نوروزی، خوش آمد
بنفشه در چمن شاد و کش آمد
به آب و سبزه و گل میکشد دل
که آب و سبزه و گل دلکش آمد
خوش آمد پیش گل، میگفت بلبل
خوش آمدهای او گل را خوش آمد
گل خوشبوی نیکو رو ندانم
چرا فرجام کارش آتش آمد؟
تن چون پرنیان گل چه بینی؟
تو طالع بین که خارش مفرش آمد
از آن نرگس برآمد خوش چو پروین
کزین طاس نگون، نقشش شش آمد
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ساوهسرا
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوش آمد باد نوروزی، خوش آمد
بنفشه در چمن شاد و کش آمد
هوش مصنوعی: نوروز مبارک و خوشایند است، همانطور که بنفشهای در چمن سرزنده و شاداب جلوهگری میکند.
به آب و سبزه و گل میکشد دل
که آب و سبزه و گل دلکش آمد
هوش مصنوعی: دل به زیباییهای طبیعی مانند آب، چمن و گل جذب میشود؛ زیرا این عناصر طبیعی بسیار زیبا و جاذب هستند.
خوش آمد پیش گل، میگفت بلبل
خوش آمدهای او گل را خوش آمد
هوش مصنوعی: بلبل به گل خوشامد میگوید و گل نیز از این خوشامدگویی بلبل خوشحال میشود. در واقع، این دو، با یکدیگر در ارتباطند و هر کدام از حضور دیگری خوشنود است.
گل خوشبوی نیکو رو ندانم
چرا فرجام کارش آتش آمد؟
هوش مصنوعی: چرا نمیدانم که چرا سرنوشت گل خوشبو و زیبا، به آتش ختم میشود؟
تن چون پرنیان گل چه بینی؟
تو طالع بین که خارش مفرش آمد
هوش مصنوعی: بدن انسان مانند پارچهی نرم و لطیف است، اما تو که آینده را میبینی، چرا ناراحت هستی که این تن و روح تنها باید با درد و رنج زندگی کند؟
از آن نرگس برآمد خوش چو پروین
کزین طاس نگون، نقشش شش آمد
هوش مصنوعی: از آن نرگس زیبا که مانند پروین میدرخشد، از این کاسهی بینقش، تصویری شگفتانگیز به وجود آمد.