هوش مصنوعی: من نمی‌دانستم که دوری محبوب چه اندازه می‌تواند دردناک باشد. یا شاید یکباره محبتش آنقدر قوی باشد که مثل درد سر برایم بیافتد.

هوش مصنوعی: من اشک‌هایم را همچون خون پرورش داده‌ام و می‌خواهم آن‌ها را از چشم‌هایم بیرون بریزم. ناله‌ای که از دل بیرون آورده‌ام به ‌زور دوباره به قلبم بازمی‌گردد.

هوش مصنوعی: بنده‌ای کمتر از من داغ جدایی را بر دل تحمل می‌کند، هرچند او هم دلش به اندازه من از درد و رنج پر است.

هوش مصنوعی: امید دارم که او دوباره به دامان من بازگردد و هر شب در انتظار او هستم تا گوهری از دل برکشم.

هوش مصنوعی: در نوشیدن شراب، من به یاد زیبایی او هستم. تنها فردی با تجربه و دانا می‌تواند کسی را که ناتوان و خام است، به کار درست سوق دهد.

هوش مصنوعی: ساقی، در غیاب لب‌های محبوبم، در دلم آتش بر پا می‌شود. وقتی کسی از ساغر بنوشد، لب‌های او چه شوری به همراه دارد؟

هوش مصنوعی: اگرچه دل به خاطر قامت زیبای او چیزی به دست نمی‌آورد، اما همچنان آرزو دارد که او یک بار دیگر او را در آغوش بگیرد.

هوش مصنوعی: در مسیر او، نسیم نیز بیمار شده و من امیدوارم که او گرچه بیمار است، این راه باز هم زحمت بیشتری را تحمل کند.

هوش مصنوعی: من نکته‌ای دارم که مانند دانه‌ای در دل دریا نشسته است و از لب سلمان به گوش آن معشوق می‌رسد.