هوش مصنوعی: عشق تو خوشبختی بزرگی است و هر جا که باشد، نشانه‌هایش نمایان می‌شود. این عشق مانند می‌است که در جام وجود دارد و آشکار است.

هوش مصنوعی: هر عاشق، داغ عشق معشوقش را بر چهره‌اش ندارد، مانند سکه‌ای که تنها بر روی طلا می‌نشیند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر می‌گوید که هر کسی شایستگی ندارد که خاک پای تو را ببیند و بر روی آن سجده کند، چون ارزش و مقام تو بسیار بالا و خاص است. به نوعی اشاره می‌کند که تنها افرادی که لایق‌اند، می‌توانند در برابر تو سر تعظیم فرود آورند و به زیبایی و اهمیت تو پی ببرند.

هوش مصنوعی: هر قلبی که چشمانت به آن نگاهی انداخت، اسیر محبت تو شد. کسی همچون تو که دلبرانه و شجاعانه در میدان عشق می‌جنگد، در بین دیگران چه کسی می‌تواند باشد؟

هوش مصنوعی: تو گفتی که اگر به مشکل بیافتی، من همیشه در کنارت هستم. این وعده‌ای زیباست، اما آیا واقعاً به آن اعتقاد داری؟

هوش مصنوعی: ای خورشید خوبان، در سایه‌ی دو گیسوی تو، آن سایه‌ی خوشبختی بر سر چه کسی می‌تواند باشد؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو محبوب من هستی، دیگر دلی در کنار من باقی نمانده است. در زمانه‌ای که تو اینگونه محبوبی، دیگر دل بر چه کسی می‌تواند باشد؟

هوش مصنوعی: من حالتی عجیب و غریب دارم که نمی‌توانم آن را به درستی بیان کنم. این احساسات و داستان‌ها به قدری عمیق و پیچیده‌اند که امکان ندارد در یک نامه یا دفتر جا بگیرند.

هوش مصنوعی: گفتی که به در خانه‌ام نایست، چون سلمان از گرسنگی ناله می‌کند. اما وقتی دیگران به در تو می‌آیند، او به چه دربی خواهد رفت؟