هوش مصنوعی: هر کس که به عشق و آرزوی تو فکر می‌کند، باید خود را در خدمت تو قرار دهد و به پای تو باشد.

هوش مصنوعی: من عشق و دل را از خود بیرون کردم، زیرا دل و جان شایسته نیست که به جای تو در قلب من باشد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال دلی که به عشق تو دچار بیماری شود. دلی را بیاب که در پی تو باشد.

هوش مصنوعی: اگر دلتنگ و گم شده‌ام را جستجو کنی، در زلف‌های خوشبو و زیبایت می‌توانی آن را پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هرچند که گل زیبا و خوشبو است و هزار چهره دارد، اما هیچ چیزی به زیبایی چهره تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: هر چیزی جز یاد تو در دل جا نمی‌گیرد، زیرا تنها خواسته‌ام تو هستی.

هوش مصنوعی: هر چند که درخت سرو می‌تواند دلجویی کند، اما هیچ چیز نمی‌تواند زیبایی و قد رعنای تو را توصیف کند.

هوش مصنوعی: هر کسی دارایی و اموالی دارد، اما دارایی من عشق و آرزوی توست.

هوش مصنوعی: اگر دل تو سنگی باشد و احساس نداشته باشد، حتی اگر سنگی بر من بیفتد، چه باک!

هوش مصنوعی: من، بیدل، چگونه می‌توانم دلم را پنهان کنم؟ چرا که دلم در برابر تو در امان نیست.

هوش مصنوعی: من کدام گوشه از دنیا را پیدا کنم که از شلوغی و هیاهوی تو خالی باشد؟

هوش مصنوعی: جهان هر لحظه به سلمان گوش می‌دهد و به او فهم می‌دهد که دری از معرفت و عمق وجود توست.