هوش مصنوعی: غم و اندوه جانم را به آستانه مرگ رسانده است، گویی اگر به محبوبم برسم، چه زمانی این درد به پایان خواهد رسید؟ این احساس از حد و اندازه فراتر رفته و دیگر طاقت ندارم، اما آیا در نهایت روزی پایان می‌یابد؟

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبح صدای من را بشنود، حالتی برای فرستاده‌ام به وجود می‌آید، اما این‌گونه که او در حال رفتن است، با افت و خیز، کی به مقصد می‌رسد؟

هوش مصنوعی: من از آن روح و دنیای محبوب دورم، مثل بدنی هستم که بدون روح است. و غم باعث شده که این بدن به جان برسد، اما آیا واقعاً این بدن می‌تواند به محبوب برسد؟

هوش مصنوعی: من غم او را بر دل خود گرفتم، باد خود را فدای او می‌کنم، اگرچه جانم عزیز است، اما آیا هیچ‌وقت به محبوب می‌رسد؟

هوش مصنوعی: بیت به توصیف زیبایی و جذابیت سرو و نسیم می‌پردازد. اشاره می‌کند که اگر نسیم به حرکت درآید، درخت سرو نیز به نرمی و لطافت جنبش خواهد کرد. در ادامه به این موضوع می‌پردازد که وقتی سرو چنین خوش‌حالت و خوش‌منظر است، دیگر چه زمانی بر سر آن زیبایی و لطافت می‌رسد؟ به نوعی بیانگر تفکری است که به زیبایی‌های طبیعت و گذشت زمان اشاره دارد.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا و دل‌ربای من، مانند ماه است و از گل هم به مراتب زیباتر شده‌است. هیچ‌کس نمی‌داند که گل چه زمانی به باغ می‌رسد و در کنار دیگر گل‌ها قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای دل، به خاطر داغی که داری، به خود ببال. درد تو درمانی ندارد و جان‌ها در حال سوختن هستند، آیا می‌دانی چه زمانی نوبت به آن خواهد رسید؟

هوش مصنوعی: علاقه به التیام و اتحاد با او، در واقع یک اندیشه نادرست است. آیا ممکن است که ثروت و قدرت سلیمان به دست هر فرد نیازمند برسد؟