هوش مصنوعی: اگر در صبحگاه بادی از سوی تو بوزد، هر دلی که باشد، به سمت تو کشیده خواهد شد.

هوش مصنوعی: آن شعله‌ای که دل را می‌سوزاند، از عشق تو روشن می‌شود و آن بادی که جان تازه‌ای به انسان می‌دهد، از زلف تو سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر دلی که نگاه تو به خود جلب کند، در دام غم گرفتار می‌شود و هر می‌ که از شراب دل‌انگیز تو به کسی داده شود، با درد دل آمیخته است.

هوش مصنوعی: کسی که در عشق تو غرق شده باشد، چگونه می‌تواند طاقت جدایی را داشته باشد؟ و کسی که دلش در چنگال بی‌رحمی‌های تو باشد، چطور می‌تواند از تو فرار کند؟

هوش مصنوعی: عزیزم، دل تو می‌خواهد که آن زلف‌هایت را بچرخانی تا دل من پر از عشق و احساس شود و جانم بر سر این عشق فدای تو گردد.

هوش مصنوعی: من برای حفاظت از جانم در برابر درد عشق تو، به سلاح غم تکیه کردم، زیرا هر کسی که سپر دارد، از تیغ می‌گریزد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم بپذیرم که ذره‌ای از عشق تو بر دل سلمان تأثیر بگذارد! حتی اگر خاک او هزار بار بر زمین بریزد، عشق تو از ارزشش کم نمی‌کند.