هوش مصنوعی: به شما که کسی هستید که داستانی از من بگوید، چه کسی جز باد می‌تواند این کار را بکند؟ و حتی باد هم نمی‌تواند این کار را انجام دهد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم و باد پیامی برسانند، چه کسی پیام سلام من را منتقل می‌کند و چه کسی آن را به مقصود می‌رساند؟

هوش مصنوعی: نسیمی از موی تو را به دو جهان می‌خرم، حتی اگر خود تو تمام عالم باشی، باز هم نسیم موی تو را دارم.

هوش مصنوعی: تصویر خیال تو در چشمان ما و ما، شگفت‌زده از این هستیم که چگونه قلمی می‌تواند چنین چهره‌ای را بر روی آب ترسیم کند.

هوش مصنوعی: وقتی لبم به یاد تو می‌افتد، لذت خاکی و پستی که در حضور تو تجربه می‌کنم، از شوق مردم چشمم، آب را در دهانم می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر چند روزی از وصالت گذشته باشد، جدایی تو برایم همیشگی خواهد بود، چون قبلاً هم نتوانستم دوری تو را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: تو به من وعده داده بودی که به زودی به وصالت می‌رسم، اما سلمان در این آرزو، همه شب‌های تار را به شمارش می‌نشینم.