غزل شمارهٔ ۱۱۷
نه تنها، بر سر کوی تو ما را، کار، میافتد
که هر روی در آن منزل، ازین، صد بار میافتد
به بویت باد شبگیری، چنان مست است، در بستان
که چون زلفت ز مستی، بر گل و گلزار، میافتد
به خون مردم چشمم، شماتت کم کن، ای دشمن
چه شاید کرد، مردم را ازین، بسیار میافتد
غزل شمارهٔ ۱۱۶: اگر روزی، نگارم را سوی بستان، گذار افتدغزل شمارهٔ ۱۱۸: من امروز، از میی مستم، که در ساغر نمیگنجد
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ساوهسرا
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
نه تنها، بر سر کوی تو ما را، کار، میافتد
که هر روی در آن منزل، ازین، صد بار میافتد
هوش مصنوعی: ناامیدی به ما دست نمیدهد، فقط در کوی تو دچار درد و رنج میشویم، بلکه هر بار که کسی به آن خانه نگاه میکند، ما دوباره به این احساس دچار میشویم.
به بویت باد شبگیری، چنان مست است، در بستان
که چون زلفت ز مستی، بر گل و گلزار، میافتد
هوش مصنوعی: بوی شبانهات چنان خوش و مست کننده است که در باغ، همچون زلفهای پر عشق تو، بر گلها و باغچهها میافتد.
به خون مردم چشمم، شماتت کم کن، ای دشمن
چه شاید کرد، مردم را ازین، بسیار میافتد
هوش مصنوعی: ای دشمن، خودت را از سرزنش کردن کم کن و به خون مردم نگاه نکن، زیرا مردم بارها دچار مشکلات و سختیها میشوند و چه کاری از دست ما برمیآید.
حاشیه ها
1397/09/20 06:12
مسعود رستگاری
بیت اول مصرع دوم «روزی» صحیح است نه «روی»