هوش مصنوعی: اگر روزی معشوقه‌ام را به بستان ببرند، مطمئناً هزاران عاشق بر روی گل‌گون او خواهند افتاد.

هوش مصنوعی: غنچه به لاله می‌خندد و مانند کلامی زیبا بر لبانش جلوه‌گری می‌کند، و سنبل به دور سمن می‌چرخد، همانطور که زلف او بر چهره‌اش می‌افتد.

هوش مصنوعی: وقتی گل زرشک و لاله به زیبایی رویش می‌نشیند و سمن در خاک جا می‌گیرد، زلف‌های سنبل باعث می‌شوند که بنفشه از شرم آن گل‌بر در خاک بیفتد و حسرت بخورد.

هوش مصنوعی: چشمم پی دیدن چهره و لب اوست، اما دل من نگران است که مبادا ناگهان او را از دست بدهم.

هوش مصنوعی: هر کسی که لباس و دندان‌های کسی را مانند یاقوت و در معرض چشمی ببیند، به طور حتم از چشمانش لولو و لعل‌های زیبایی نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر باد صبا، بویی از چین موهای او به باغ بیاورد، چمن از نکهت او بر گل‌های لادن و مشک خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: اگر بار غم دوری او از دل سلمان به زمین بیفتد، تنها کافیست که یک لحظه در کنار او، که همچون تنگی پر از شکر است، باشد تا همه بارها از دوش او برداشته شود.