هوش مصنوعی: ای کاش که باغ و زیبایی‌های جوانی مانند گل‌ها و شادابی‌ها از شدت وزش باد سرد و بی‌روح پاییز رخت بربندد و از بین برود.

هوش مصنوعی: افسوس بر آن ماه زیبای بلندقد که ناگهان از بلندی به این وضعیت افتاده است.

هوش مصنوعی: ای زمانه، تو از حال و اوضاع باخبر هستی؛ در میان کرم‌های شهر، مصیبت‌هایی رخ داده است.

هوش مصنوعی: من شگفت‌زده‌ام از این که چطور یک شاخه نازک در این وضعیت، هنوز هم برگ‌های گلی از باغ را دارد.

هوش مصنوعی: در این غم و اندوه، اگرچه زمین زیبا و سرسبز شده، حق این است که آسمان هم لباس آبی به خود بگیرد.

هوش مصنوعی: ای گل، باید تو را به هزار تکه کنیم، اکنون که لبخند شادی را باز می‌کنی.

هوش مصنوعی: گویی چه حادثه‌ای رخ داده که گل زیبای تازه‌برگ، چهره‌اش به رنگ زعفرانی شده است.

هوش مصنوعی: دل لاله به رنگ سرخ خود، نشان از عشق و احساس دارد. این رنگ زیبا، از توانایی و قدرتی که در زیر ظاهر لطیف نهفته است، حکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: بهار را با اشک‌های باران زنده کرده‌ای، در وقتی که تو پیراهنی از گل بر تن داری.

هوش مصنوعی: هرگز نخواهی کرد که بعد از این، آوازی سر دهی، اگر قصد داری بر روی چمن گل بخوانی.

هوش مصنوعی: در آن جمع، اشک‌های مردم به خاطر مهربانی شاه جوان پذیرفته شد.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که ای نور زندگانی من، حالا که صبح جوانی‌ام آمده، دیگر روشنایی‌ام کم رنگ شده است.

هوش مصنوعی: دوست و companion دل و ذهن من، آن زاهدی است که در ذهنم این فکر را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: از میان صد گل، جوانه‌ای که هنوز شکفته نشده، به دست روزگار فنا می‌سپارد.

هوش مصنوعی: به کودکی که فهمید جان برادرش در خطر است و باید برای نجات او اقدام کند.

هوش مصنوعی: با زحمت و اشک‌های فراوان تو را بزرگ کردم، غافل از اینکه قلبم دارد به خاطر تو خون می‌چکاند.

هوش مصنوعی: از دست حریف مرگ، کسی مانند میر قاسم نمی‌تواند جان سالم به در ببرد، مگر این‌که دوباره این جام از محبت دوستان به او برسد.

هوش مصنوعی: زمانی که از دل من بیرون رفتی و قلبم را ترک کردی، حالا که زیر زمین هستم، نمی‌توانی مرا پیدا کنی.

هوش مصنوعی: الان برادری ندارم که با او درد و دل کنم و از غم و مشکلات پنهانی زندگی بگویم.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی این موجود زیبا و خوش‌تناسب چه کسی است که مانند درخت نارون بر روی چمن، آرام و کم‌جنب‌وجوش جلوه می‌کند؟

هوش مصنوعی: نه در جمع دوستان شادی‌ می‌کنی و نه در جنگ با دشمنان به شجاعت عمل می‌کنی.

هوش مصنوعی: نه صدای نی نوازندگان را می‌شنوی و نه از می ساقی‌ها ستایش می‌کنی.

هوش مصنوعی: من با قدرت و عزم خود تلاش می‌کنم که دوستان و رقبایم نتوانند بر من تسلط پیدا کنند، حتی اگر نوشیدنی محبوبم گران باشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که صدای نی به قدری دلنشین و تاثیرگذار است که گویی چشم قدح، از شوق و تحرک به شکلی حیاتی و پر از احساس، خون می‌فشاند.

هوش مصنوعی: هر کسی که این سخن را بشنود، حتی اگر دلش سنگی باشد، دلش به اندازه عقیق خواهد شکست.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی در باغ بهشت وزیده است و با خوشحالی، زندگی را به دل شاداب فرجام می‌آورد.

هوش مصنوعی: آرامش جان تو به خاطر زهد و تقوای شیخ است که پرده‌ای بر بهشت ابدی کشیده است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چگونه بر خود مسلط شده و از بلندای آسمان به پایین پریده است، همچون خسرو که به زمین آمده است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا درخشندگی ماه مانند دانه‌های خرمن بر مسیر کهکشان پاشیده شده است.

هوش مصنوعی: ای مادر سرزمین شاد و بی‌پروا، این چه بی‌احترامی و ناملایمتی است؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی کسی را به ناحق بکشید، پس چرا او را بزرگ کرده‌ای و به او زندگی داده‌ای؟

هوش مصنوعی: در میان مردم و حتی در خانه‌ی خود، آسمان آتش بزرگی را روشن کرد.

هوش مصنوعی: هیچ کس در این دنیا از امان و امنیت برخوردار نیست، پس تو چرا انتظار داری که از آن چیز خوشایند داشته باشی؟

هوش مصنوعی: مانند پروانه‌ای که ناگهان به دور شمع می‌چرخد و می‌سوزد، برخی از مردم به یکباره به سوی این چراغ پرمعنا جذب می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای دل، این دنیا مکان ماندگار نیست و تو فقط در مسیر عبور هستی، در حالی که تنها قرار است به خواسته‌های خود برسی.

هوش مصنوعی: دیگر نباید بروی، زیرا متوجه شدم که مدت زیادی است که در این وضعیت باقی مانده‌ای.

هوش مصنوعی: تو که در قله فکر و اندیشه‌ای، دل را به این جسم بی‌جان وابسته نکن.

هوش مصنوعی: ای زیبا، خوب می‌دانی که رفتار و قوانین جهان چگونه است. تو خود در این دنیا چه نقشی داری که آن را به حرکت در می‌آوری؟

هوش مصنوعی: جهان همیشه ناپایدار بوده و از دیرباز همین‌گونه بوده است که در این دنیا، روش‌های نادرستی وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل یوسف شبیه عهدی پر از غم و خون است، گویی که به خاطر دوری از برادرش ابن یامین دلتنگ و غمگین شده است.

هوش مصنوعی: کیخسرو به یاد برادرش ماند که از قلعه خسروانی پایین آمد.

هوش مصنوعی: خدایا، تو آن محبوب و عزیز جهان را به بهشت جاودانی وارد کن.

هوش مصنوعی: به خاطر برگزیده شدن در زیر نور آفتابی که نعمت و برکت می‌افشاند، در جایی که درخت طوبی سایه‌ای می‌افکند.

هوش مصنوعی: ای چشمه خضر روشن، روانت باد! تو به اسکندر زندگی و حیات بخشیدی.

هوش مصنوعی: اویس، شاه بزرگ و درخشان همچون خورشید در میان سلاطین، فرماندهی است بر افرادی که از روحیه نشاط و شادابی برخوردارند.

هوش مصنوعی: فریدون دوم که امیدواریم همیشه زنده بماند، به او ملک و ثروت و قدرت داده شده است.

هوش مصنوعی: خدایا، تو را به‌خاطر این پادشاه زمین کمک کن تا از مشکلات و بلاهای زمانه محافظت شود.

هوش مصنوعی: به خاطر صداقت و اخلاص پیشینیان و جوانان، تو این نوجوان را به مرحله‌ای از پختگی و تجربه می‌رسانی.

هوش مصنوعی: اگرچه مصیبت بزرگ و دشواری است، اما تدبیر تو ای شاه سبب می‌شود که همیشه باقی بمانی.