هوش مصنوعی: اگر آن ماه زیبا یک شب رویش را به ما نشان دهد، ما تمام دل و جان‌مان را به خاطر او نثار خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: صورت ماهش خوش و موهایش به اندازه شب‌های قدر ارزشمند است، اما هیچ‌کس نمی‌داند ارزش آن شب‌ها را جز خود ما.

هوش مصنوعی: زیبایی دلربای تو به قدری جذاب است که مانند ماه بدر در وسط آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: ای معشوق، لب‌های زیبایت را به روی پرسش من بگشا و با آن لذت‌بخش، جانم را شاد کن، مانند یاقوتی که دل را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که من در آستانه‌ی حضور تو ایستاده‌ام و منتظر نعمت و رحمت تو هستم، بگو که تو به من نزدیک هستی و مثل یک حلقه به گوش من، همیشه در کنارم هستی.

هوش مصنوعی: در صبح زیبا و مبارک، چهره تو هر لحظه مانند گلی شگفت‌انگیز و دل‌فریب است.

هوش مصنوعی: حضور فکر و یاد دوست همیشه در نظر من مانند دور و بر چشمم است. بله، همین یاد دوست است که آشنایان را به دورم می‌چرخاند.

هوش مصنوعی: من از اینجا می‌روم تا به سمت تو برگردم، اما موهایت که از پشت گریبانم را می‌کشد، مرا به عقب می‌کشند.

هوش مصنوعی: تو همانند موهایت، که همیشه در هم و آشفته‌اند، بر دنیا تاثیر می‌گذاری و درهم ریختگی و بی‌نظمی را به وجود می‌آوری. این حالت و اثر تو مانند آن است که شب و روز به دنبال جستجوی نظم و ترتیب می‌باشند، اما نمی‌توانند به آسانی آن را پیدا کنند.

هوش مصنوعی: من در باغ وصالت همچون گلی در دست باد قرار دارم. پایم در گل فرورفته و سرم در هوا معلق است.

هوش مصنوعی: به هر حال، عشق و آرزوی دیدار تو همچون بادی خواهد وزید و ما را آزاد خواهد کرد، اگر شاهزاده لطف و توجه کند.

هوش مصنوعی: خورشید که نماد قدرت و روشنی است، بر فراز هفت سرزمین در آسمان، به عنوان نماد سلطنت جمشید، با شکوه و عظمت در ارفاع ایوانی بزرگ قرار دارد.

هوش مصنوعی: سلطان، پادشاهی است که به حقیقت با عدالت آشناست و بر اساس اعتقادات و دین خود، مدیریت می‌کند. اویس نیز به عنوان یک فرد مهم در این سرزمین، نمادی از این حاکمیت عادلانه است.

هوش مصنوعی: سایه‌ای که خدای بزرگ بر آن نظارت دارد، به گونه‌ای است که حتی آسمان نیز نتوانسته آن را در آفتاب خود ببیند.

هوش مصنوعی: آسمان همه جا در مورد خود صحبت می‌کند و آواز کاخ زمانه دلنشین و شیرین است.

هوش مصنوعی: به خاطر قابلیت‌ها و ارزش‌های فردی، توانسته‌اند برای خود لباس شایسته‌ای بدوزند، اما تلاش و همت آن فرد اجازه نداد تا در آن لباس قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: ای درگاه تو که امیدها در آنجا شروع می‌شود! ای آستین لباس تو که مظهر بخشش و سخاوت است!

هوش مصنوعی: کمال و اوج تو بیشتر از کمیت و کیفیت است، و جلال و بزرگی تو فراتر از نهایت است.

هوش مصنوعی: شخص حسود باعث می‌شود که آرزوها و امیدهای انسان از بین برود، درست مانند اینکه تیغی از رادم به سوی او برود و او را مجروح کند.

هوش مصنوعی: اگر در دل حسود، فکر آسیب به تو بیفتد، به سرعت و به شکل خاصی، سرش از بدنش جدا خواهد شد.

هوش مصنوعی: ملک و سلطنت در دست توست و شمشیر سنگینت همیشه آماده است تا بر دشمنان خود بزنید، بنابراین این موضوع را بارها و بارها گواهی کن.

هوش مصنوعی: اگر چوب پرچم تو مانند عصای حضرت موسی نیست، پس چرا هر زمان که چوب نمایان می‌شود، به صورت اژدها در می‌آید؟

هوش مصنوعی: سرزمین آرامش متعلق به توست و در آن عفو و بخشش به طرز زیبایی بیان می‌شود، به طوری که خطاها از یاد می‌رود و محو می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای کسی که چهار بالش زربفت تو مانند آفتاب است، زیر دست تو به گونه‌ای قرار می‌گیرد که شبیه متکایی می‌شود!

هوش مصنوعی: صبر و بردباری تو را چه نگرانی است، حتی اگر کوه‌ها را هم به هم بریزند؟ و قدرت تو را چه ترسی است، حتی اگر آسمان‌ها را هم ویران کنند؟

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که دریا (بحر) به وسیله کشتی (سفینه) به دل خود می‌رود و به آنجا که اراده تو (همت) می‌کشد، حرکت می‌کند. به عبارت دیگر، توان و اراده انسان می‌تواند او را به هر جایی که بخواهد برساند، همان‌طور که کشتی به سمت مقصد خود می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی لشکر تو حرکت کند، آسمان پر از دود می‌شود و این نشان از قدرت و عظمت توست. زمین نیز از جا تکان می‌خورد و به تو احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: خورشید، که ویژگی‌اش مانند اکسیر است، با توجه به نگاه خاص تو در مقابل کیمیا تسلیم شده است.

هوش مصنوعی: امروز آن اتفاقی که برخلاف خواسته‌ی تو پیش رفته، به‌نوعی تقدیر و سرنوشت را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: ندای دعوت کو را شنید و گفت: «من دعوت کننده را در هر زمانی پاسخ می‌دهم.»

هوش مصنوعی: بدون فرمان تو، هیچ کس نمی‌تواند بوی خوشی را از کاروان نسیم به دست آورد.

هوش مصنوعی: با سایه تو، چه نیازی به قدرت و سلطنت است؟ در جایی که درخت طوبی وجود دارد، گیاهان چه رنگ و جلا می‌توانند داشته باشند؟

هوش مصنوعی: وقتی که نور خورشید از سمت شرق ظاهر می‌شود، مشخص می‌شود که زیبایی و جلوه گل‌ها چقدر درخشان و زنده است.

هوش مصنوعی: اگر نگرش و اراده‌ات بر روی زمین سایه بیندازد، دیگر به آسمان پناه نبر.

هوش مصنوعی: شخصیت با فضل و کرامت تو، فضایی را ایجاد کرده که در آن، همگان از خوبی‌ها و مهربانی‌های تو بهره‌مند می‌شوند. این فضا به مانند آسمانی است که پر از صفات نیک توست.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، به زیبایی‌های دنیا نگاهی بینداز که من آن‌ها را با ارزش و مقام شایسته‌ام به حضورت آورده‌ام.

هوش مصنوعی: من آماده‌ام تا بهترین چیزهایم را فدای این کنم که به گوش پادشاه برسانم این گوهر گرانبها را که ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: بدون توست که شعر من ارزش دارد و بی‌حضور توست که نثر من به هدر می‌رود.

هوش مصنوعی: ای پادشاه! من از دست و پا و مشکلاتم در رنج و درد به سر می‌برم و به اندازه‌ای که از درد پایم رنج می‌برم، بر سرم نیز بلا و مصیبت می‌نشیند.

هوش مصنوعی: دردهای من به حدی است که دیگر نیازی به تقاضا و خواهش ندارم. زندگی به گونه‌ای است که این مصیبت‌ها بر دوش من سنگینی می‌کند و من فقط در حال تحمل این دردها هستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چهار عنصر در جهان وجود دارند، بر مبنای چهار ویژگی اصلی انسان، این چهار صفحه به عنوان نماد خانه خدا و فنا معرفی می‌شوند.

هوش مصنوعی: امیدوارم منزلت و مقام تو همیشه برقرار بماند و گرد نابودی از این خانه دور باشد.

هوش مصنوعی: سال و ماهی که تو را در بر دارد مبارک و عیدت خوش باشد؛ زیرا عید واقعی برای جهان، به خاطر وجود توست.

هوش مصنوعی: برخورد زرین زندگی به جوانی که شانس و روزگار خوبش او را به موفقیت رسانده است، زیرا چنین جوانی به خرد و تجربه بزرگترها توجه کرده و از آن‌ها درس گرفته است.