هوش مصنوعی: بیایید هنگامی که زمان شادی و خوشحالی فرا رسید، آهنگی بسازیم که هم‌راستا با این لحظه شاد باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که موسیقی و نواهای موجود در دنیا دارای پیام‌ها و احساساتی هستند که ممکن است به صورت کلامی بیان نشوند. نواهایی مثل صداهای نی و چنگ توانایی انتقال معانی عمیق و احساسی را دارند، حتی اگر کلامی در کار نباشد.

هوش مصنوعی: در دل خود از نوشیدن شراب روشنایی برافروز تا نور آن در دل تو تابش کند.

هوش مصنوعی: صدای شادی در فضایی طنین‌انداز است که در آن روح غمگین به خوشحالی می‌رسد.

هوش مصنوعی: مکانی که به خاطر آن، پادشاهان و فرشتگان آن را می‌بوسند و عطر آن فضا را دلپذیر می‌کند.

هوش مصنوعی: مکانی وجود دارد که از همه چیز بالاتر و بهتر است، جایی خوشایندتر از بهشت.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که در دل آدمی، جز صدای غم و اندوه وجود ندارد و هیچ چیز دیگری مانند نسیم دل‌نشین و آرامبخش در آن نخواهید یافت.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و روشنی پوست شخصی اشاره دارد که چنان درخشان و سفید است که مانند سپیده‌دم به نظر می‌رسد و روشنایی‌اش چنان است که به طور عاری از نقص، توجه را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: بلندیش به اندازه خورشید است و با کمند طلایی‌اش، او را بر فراز بام‌ها می‌کشاند.

هوش مصنوعی: ماه تا زمانی که خدمتگزار این خانه باشد، گاهی به دور می‌شود و گاهی به راحتی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: اگرچه این باغ زیبا به تصویر کشیده شده است، اما اگر از کاخ با رنگ فیروزه‌ای ساکن شوی، دیگر زیبایی آن را نخواهی دید.

هوش مصنوعی: اینجا به روشنی و زیبایی این مکان اشاره شده است. در آن، با آرامش و راحتی از شب و روز می‌گذرانیم.

هوش مصنوعی: بوی خوشی که از خاک درش می‌آید، مانند عطر بهشت است و این عطر، آسمان را همیشه خوشحال و شاداب می‌کند.

هوش مصنوعی: آسمان امیدوار بود که ماه کامل، تبدیل به آجر و فرش شود، اما این خیال نادرست و خام بود.

هوش مصنوعی: اگر گدایی از این خانه سوالی بپرسد، صدای جوابش به وضوح و با قاطعیت به او خواهد رسید.

هوش مصنوعی: صدای در با درخواست‌کنندگان سلام و احوالپرسی می‌کند و آنها نیز پاسخ سلام می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر زحل بتواند به سقف خانه‌اش برسد، ناظر و محافظ او از شب تا صبح خواهد بود.

هوش مصنوعی: این ساختمان به جای خود مهم است و مأمن سلاطین، ساخته شده توسط فردی به نام ملا است.

هوش مصنوعی: مقام بزرگ‌منشان و کریمان، جایی برای عهد و پیمان است و شاه نیز بسیاری از کارهای نیک را به جای خلق نیکو انجام داده است.

هوش مصنوعی: مقام بخشندگی و بزرگی او به قدری است که جهانیان زیر سایه‌ی احترام و شان او قرار دارند.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ و مهربانی که بر سفره‌اش همه‌چیز در دسترس است، بزرگان و شخصیت‌های مهم از او بهره‌مند می‌شوند و از فیض او نصیب می‌برند.

هوش مصنوعی: عجب چتری که دور تو را سایه می‌افکند! در هر روز، خورشید به خاطر تو تمام تلاشش را می‌کند.

هوش مصنوعی: چتر تو دلیلی است که روان انسان‌ها در سایه‌ی عظمت آن پرورش می‌یابد.

هوش مصنوعی: صفات تو مانند ویژگی‌های خاص عقل است، اما بخشش‌های تو همچون نور خورشید عمومی و فراگیر است.

هوش مصنوعی: عقل و خرد به تدبیر و تدبیر تو وابسته است، در حالی که آرزو و امید به تکیه بر راهنمایی و راهی که تو مشخص می‌کنی، چنگ می‌زند.

هوش مصنوعی: کجا گشت و گذار و جمعیت به دسته‌های بزرگ جمع شده بود؟ در کجا صبح با چادر و نوارهای خیام برپا شد؟

هوش مصنوعی: اگر ماه نو را به درستی تربیت کنی، می‌توانی ظرف یک شب به تمام اهدافش برسی.

هوش مصنوعی: بیا تا دیگر آب بر زمین نریزیم، زیرا اگر از دست تو دلسرد شود، دیگر امیدی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: ستمگری همیشه از سوی آسمان بر تو بوده است، مانند این که دندان‌های تو را از سرما و سختی جدا کرده باشد.

هوش مصنوعی: من در این شعر دو بیت از ظهیر را به عنوان خاتمه ارائه می‌دهم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا بلقیس دوم در این مدت چند بار نامش را در اینجا نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که به خاطر زمین، همیشه چون هد هد، تاجی بر سر دارم.

هوش مصنوعی: در این دو بیت اگرچه مضامین زیبا و خوشایندی وجود دارد، اما در نهایت کلام به شکلی دلنشین و لطیف به پایان می‌رسد که همانند عطری خوشبو، در ذهن باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: آه، مگر خانه کعبه این‌گونه پابرجا و برقرار باشد؟

هوش مصنوعی: خانه‌ی جلال و بزرگی تو همیشه برقرار باشد، همچون بهشتی که همواره در امان و استوار است.

هوش مصنوعی: در این سرزمین خوش prosperity بر جایگاه قدرت با شادی و خوشحالی بنشین تا زمان قیام فرا برسد.