هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی چهره‌اش مانند یاسمن نیست، حتی بنفشه هم به سمت سمن زیبای او متمایل شده است.

هوش مصنوعی: غزلی که سروده‌ام به اندازه‌ای فراگیر و عمیق است که تمام وجودم را تحت تأثیر قرار داده. گردن من پر از زخمت‌ها و دردهایی است که به خاطر عشق به آهویی از ختن احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل من از زیبایی لب عقیق‌گونه‌اش شش روز می‌سوزد و در دلش خواسته‌های رنگین دارد؛ مانند لاله‌ای که در آغاز پیاله‌ای در آن محصور است.

هوش مصنوعی: در آن تصور که از وصال او دارند، هیچ چیز واقعی نیست و تنها تصویری از پیراهنش در ذهن باقی مانده است.

هوش مصنوعی: اگر سروناز از مقام خود برخیزد و خود را بنشاند، جایگاهش به خاطر خود او است.

هوش مصنوعی: دل من به زلف معطر و زیبا آویخته شده است، با این امید که ببینم او از زیر چانه‌اش چه زیبایی‌ها به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من به هزار بار از آن چاه جانم نزدیک شدم، اما همچنان نتوانستم به راحتی از آن رنج رهایی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: وقتی اشک من از چشمانم بریزد، مانند بارانی است که همیشه در اطراف روم می‌بارد و دریا را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر اشک من جهان را بپوشاند، چه عجیب است؟ چرا که من هم از این دنیای پرغصه غمگین و دچار درد هستم.

هوش مصنوعی: چشمانم به زیبایی و قامت تو دوخته شده است، مانند برگ‌های نسترنی که بر سر و شکوفه‌های تو نشسته‌اند. من هیچ چیز را بالاتر از زیبایی تو نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی با عطر و بوی خود رنگ چهره‌ات را به یاد گل‌ها می‌آورد و هر لحظه‌ای که در باغ می‌گذرد، سرشار از زیبایی و لطافت است.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم و حیا، عسل وجودت در هنگام عرق‌ریزی شکر ذوب می‌شود. به همین دلیل، مردم با این آهنگ و نغمه، او را در دهان خود می‌گیرند.

هوش مصنوعی: اگر کسی در حضور تو به پسته اشاره کند، نشان می‌دهد که او به حقیقت فکر نمی‌کند و آنچه می‌گوید ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: به دور چشم تو، هیچ چیز ارزنده‌ای وجود ندارد که بتوان آن را با زیبایی چشمان تو مقایسه کرد. جمال و زیبایی چشمانت بر همه چیز برتری دارد و هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به پای آن برسد.

هوش مصنوعی: در دل من غم تو مانند گیاهی کاشته شده است که در آتش می‌سوزد. آیا این آتش می‌تواند من را از این غم نجات دهد؟

هوش مصنوعی: مصر عزیز، یوسف به عنوان بنیادی از وجود را داراست؛ چرا که او مانند جان ارزشمند است و بدنش به منزله یک سرزمین است.

هوش مصنوعی: عمر با شکوه و استحکام عثمان، حیا و شرم حیدر (علی) را به یاد می‌آورد، چرا که با ظهور او، دین پیامبر احمد (صلى الله عليه وآله) زنده شد و سن و سالش به جامعه اعتبار بخشید.

هوش مصنوعی: ستارگان و سیارات، حکایت گر عظمت و مقام اویس هستند که در کنار او، ظرفی پر از ذاتی که در آن صاحب ولایت و نعمت قرار دارد، وجود دارد.

هوش مصنوعی: عطر و بوی کرامت او از باغ وجودش پخش می‌شود، به گونه‌ای که شبیه بوی اویس که از سمت یمن می‌وزد، حس می‌شود.

هوش مصنوعی: جهانِ تلاش و اراده او، دنیایی است به بزرگی و عظمت که مانند چمنزار آسمان، سرسبز و پرطراوت است.

هوش مصنوعی: هر جا که آبادی به وجود بیاید، مشکلات و سختی‌های گذشته به تدریج از میان می‌رود و همه چیز به حالت آرام و طبیعی برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر نور و روشنی که در ایوان او وجود ندارد، به حدی زیاد بود که بتواند هزار بار به اندازه خورشید درخشان شود، باز هم تنها عنکبوتی بر روی پرده تنش خواهد بود.

هوش مصنوعی: همواره کسی وجود دارد که با افتخار و گردن بلند، در اوج نشسته و تیرش قادر است دل‌ها را بشکافد.

هوش مصنوعی: سکوت او مانند گوهری است که از عمق وجود غلام حلقه به گوش شنیده می‌شود و مانند موجودی ترسناک و قدرتمند در انتظار است.

هوش مصنوعی: اگر خورشید بر سوی فرمانبری تو نباشد، ستاره‌ها از میان جمعیتش بیرون می‌روند.

هوش مصنوعی: اگر طناب خشم تو صبح را در چنگ بگیرد، از این پس هرگز نخواهد توانست نفس بکشد یا سخنی بگوید.

هوش مصنوعی: هر روز خورشید در آسمان با چتر تو در تعارض است و این نشان‌دهنده‌ی سرنوشتی است که برای تو رقم خورده است.

هوش مصنوعی: این شعر به احساساتی عمیق اشاره دارد. در اینجا نویسنده به نوعی از عشق و احترام به کسی اشاره می‌کند که در زندگی‌اش اهمیت زیادی دارد. او به گرمی و محبت منزلت و مقام آن شخص اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که این محبت و اختلافات عاطفی می‌تواند تأثیر عمیقی بر دل انسان بگذارد. این به تصویر کشیدن رابطه‌ای پایدار و عاطفی است که وابستگی و تعلق خاطر را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم خوش باد بهار از دشت بگذرد، شکوفه‌های زیبا و پرنشاط از درختان خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای خواهد شد که به عهد تو، باغ دوباره شکوفا خواهد شد، در حالی که در فصل خزان، برگ‌های بید و یاسمنش به زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: شبانی که از ظلم ستمگران در امان است، مانند گوسفند و گرگ، به نوعی در صلح و آرامش خواهند بود و به همدیگر اعتماد خواهند کرد.

هوش مصنوعی: من هرگز زیبایی و عطر دل‌انگیز این مثلث را نمی‌فروشم، حتی اگر به من بهشت را به ازای آن پیشنهاد کنند.

هوش مصنوعی: غبار عبیر درگاه تو مانند مثلثی است که خاک آن از خون زیبایی گل‌نافته ختن باارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: در این قصیده زیبا، من به عنوان یک شخصیت برجسته و تاثیرگذار زمانه خودم را معرفی می‌کنم، نه تنها به خاطر ویژگی‌ها و صفات خود بلکه به دلیل شباهتی که با اردشیر بن حسن دارم.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و غصه‌ام، بلبل نتوانست شعری بگوید و نغمه‌ای سر دهد. اما بهار دوباره با ستایش تو، سخن تازه‌ای آورد.

هوش مصنوعی: دعای پادشاه جهان ضروری است و من می‌گویم که باد توفیق و حمایت الهی بر او باد.