هوش مصنوعی: ای سرزمین علم تو، بلندی‌های ستاره ثریا از بازتاب تیغ تو روشن است.

هوش مصنوعی: چون تیغ تو بخشش تو، تمام جهان را فراگرفته است و صدای عدالت تو به همه جا رسیده است.

هوش مصنوعی: اگر سپاه تو بر چهره خورشید لکه‌ای بیفکند، لطف و کرمت به قدری گسترده است که آب دریا را به زهره (درخشش) تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: در انتهای عالم وجود و زمان، پیمان تو ثبت است و در آغاز قوانین ابدی، نام تو به زیبایی نوشته شده است.

هوش مصنوعی: ای خان زمان، شیخ اویس! تو آن کسی هستی که به خاطر احترام به تو، شاهان جهان به خود و تو افتخار می‌کنند، و در عظمت تو همچون کعبه‌ی عالی و مقدس می‌مانند!

هوش مصنوعی: یک گوشه از فضای تو مثل خورشید درخشان است و مانند یک چادر در میان اردوگاه تو، آسمان زیبا و خیره‌کننده‌ای را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: مار دندان‌زده‌ی دل دشمن، از شدت عذابی که کشیده، به شیر و پرچم تو حمله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: دل بهرام در گور به وفای عهد تو آرام می‌گیرد و روح دارا در دادگری تو سر به آسمان می‌ساید.

هوش مصنوعی: پادشاهان بزرگی چون کاووس، کی نوذر، هوشنگ و فریدون در برابر سعادت و خوشبختی به تو احترام می‌گذارند و از مقام تو برخوردارند.

هوش مصنوعی: ای چشم، آیا تو نمی‌توانی ببینی که امروز در حال مشاهده و نظاره کردن به صحنه‌ای هستی که به آینده و کارهای آن مربوط می‌شود؟

هوش مصنوعی: عزم و اراده بلند تو همچون خیمه‌ای است که از بافت آسمان پرستاره بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: عقل از روش فکر تو درس گرفته و قوانین روح از تأثیر نیکی‌های تو جمع‌آوری شده است.

هوش مصنوعی: در حال نیایش و عبادت تو، تمام ستاره‌ها و اجرام آسمانی برای دستیابی به کمال و تقرب به تو تلاش می‌کنند و از شوق و آرزو بی‌وقفه به تو می‌نگرند.

هوش مصنوعی: چترت به آسمان گفت: ای دور، بالا نرو! چون این جایگاه بلند به من تعلق دارد.

هوش مصنوعی: در زمان تو، هرچند برداشتن شمشیر و کمند کار نادرستی است، اما تمام این مشکلات بر گردن دشمنان است.

هوش مصنوعی: کسی که به شما بدخواهی می‌کند، به دلیل سبکسری و نادانی‌اش، به شما قول مرگ می‌دهد، و اگر آن ضربه سنگین به شما رسید، به خاطر درخواست خودش خواهد بود.

هوش مصنوعی: انصاف تو با این همه تیزی و قدرت، در برابر دشمن ستمکار، خیلی بی‌رحمانه با او رفتار نکرده و مدارا کردی.

هوش مصنوعی: زمانی که زخم‌های سر و نیزه‌های جنگ، سینه‌ دشمنان را مانند خانه‌ای از زنبورهای عصبانی و پرهیاهو پر کند، اوضاع برای آن‌ها بسیار ناخوشایند و پر از خطر خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر درگیری‌ها و جنگ‌هایی که در آسمان در حال وقوع است، رنگ سبز این زمین به حالت خاکستری در می‌آید.

هوش مصنوعی: از درد سردرد، صدای ترسناکی بلند می‌شود و این صدا به گونه‌ای است که از شدت ناراحتی، فریادش گویی به سنگ سردی برخورد می‌کند.

هوش مصنوعی: در آن زمان، همه موجودات زبان و لب‌هایشان مانند شمشیر تیز و برنده خواهند بود تا توصیف‌کننده ویژگی‌ها و خصوصیات تو باشند.

هوش مصنوعی: وقتی دید که دشمن تو در تنگنا قرار دارد و مانند شمع در حال آب شدن است، با او مهربانی کرد و مدارا نمود.

هوش مصنوعی: اگر روزی پرچم تو به آسمان برود، آسمان نیز پرچم خود را به سمت تو به اهتزاز در می‌آورد و در آن حال، درخشش و زیبایی چهره‌ات مانند نور مهتاب، قلعه‌ای به نام مینا را روشن خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر قلعه هفتم به تو سپرده نشود، کیوان بارها از این قلعه زحل پایین خواهد آمد.

هوش مصنوعی: ای جایگاه بلند فرشتگان و محل پرواز آنها! پرنده حرم، اندیشه‌ات را در پایین‌ترین نقطه می‌بیند.

هوش مصنوعی: ای سایه خدا، تو مانند نور خورشید هستی که در پیشانی‌ات نمایان است و پرتوی از انوار الهی را با خود داری.

هوش مصنوعی: بدون هیچ زحمتی تیر پرتاب شد، بدون اینکه تیغه‌اش به بالا برود.

هوش مصنوعی: سراسر مناطق اطراف تو به امنیت رسیده و نعمت‌های خواسته‌ات از دستاوردهای پیروزی آماده شده است.

هوش مصنوعی: به لطف خدا، در این پیروزی هیچ چیزی جز نعمت و برکت الهی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه! زمانی که گنجینه‌ای از معانی در دل من unlocked شده، همواره زبانم به ستایش تو مشغول است.

هوش مصنوعی: ناگهان تصویر محبوب در نظرم پدیدار شد و زیبایی چهره‌اش از این افق دل‌انگیز روشنایی بخشید.

هوش مصنوعی: ای زلف تو که مرا به بند کشیده است! از دوری چهره‌ات، راز دلم برملا شده است.

هوش مصنوعی: لباس زیبای تو همچون جامی پر از جواهر است و موهای تو، تله‌ای است که تمام افکار و آرزوها را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی موهای معشوقه‌اش اشاره می‌کند که مانند نسیم صبح، دلبرانه و خوشبو است. همچنین بیان می‌کند که حالتی پریشان و آشفته دارد که در مقایسه با خورشید، خود را به شکل خاصی نشان می‌دهد. در واقع، زیبایی و جذابیت او به قدری چشمگیر است که حتی یک خورشید جداگانه هم نمی‌تواند با آن رقابت کند.

هوش مصنوعی: هر جا که زلف تو در هم پیچیده است، شوری به وجود آمده و در هر نقطه‌ای که نگاه تو می‌افتد، هیاهو و شلوغی برپا می‌شود.

هوش مصنوعی: به یک لحظه جلوه زیبایی تو را در زیر آسمان قرار می‌دهد و مانند شمعی که نورش جهان را روشن می‌کند، جان‌بخش است.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق به زیبایی تو، دلم به شدت غمگین شده و هر لحظه تصویری از تو در دیدگانم حضور دارد و به تماشا می‌نشیند.

هوش مصنوعی: عاشقانی که به درد و دل خود تسکین می‌دهند، درد و رنجشان به نوعی درمان می‌شود. اما چه حسرتی، که من درمانی برای زخم‌های خود ندارم.

هوش مصنوعی: در آنجا که دل من به شدت آسیب دیده، صدها جان را به خاطر زیبایی و شیرینی عشق تو به سرقت برده‌ام.

هوش مصنوعی: مژگان تو هر لحظه دل دوستان را جریحه‌دار می‌کند، مانند قلب دشمن که در میدان جنگ آسیب می‌بیند.

هوش مصنوعی: ای شاه! من همان دریای معانی هستم که به خاطر ستایش تو، سخن من به گوش می‌رسد، همچون مرواریدی که به شدت درخشان است.

هوش مصنوعی: من در دل خود زیور و دلربایی دارم که به خاطر ستایش تو، کلامم به بالاترین مقام و ارزش می‌رسد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آب و زیبایی کشور و عدالت همانند آینه‌ای درخشان از غبار جنگ و خطرات دور باشد، تراوت و روشنی خواهد داشت.

هوش مصنوعی: باشد که تمامی خواسته‌ها و آرزوهای تو به طور واضح و روشن در سرنوشت این آسمان نقش ببندد.

هوش مصنوعی: چشم آسمان به خاطر لشکر تو رنگین شده و چهره پیروزی به خاطر خون دشمنان تو زیبا و درخشان است.