هوش مصنوعی: ساقی، به رنگ آتش، آبی را می‌دهد که نسیم به زمین پیر و خسته‌اش طراوت می‌بخشد و آن را دوباره جوان می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که زمین و خاک، درخشش و زیبایی موجودات آسمانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و همچنین روح‌های مقدس را با نور و صفا مشخص می‌کند. به عبارت دیگر، دنیای مادی و معنوی به نوعی با هم در ارتباط هستند و زیبایی‌های آسمانی با وجود خاک به ظهور می‌رسند.

هوش مصنوعی: آسمان از تازگی و سرزندگی زمین تصویر می‌گیرد و بر روی زمین، رنگ آسمان با لطافت خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: تصویر چهره‌ی زیبا و آواز دلنشین بلبل، باغی از نیلوفرها را با رنگ‌ها و نواهای مختلف زینت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: دود از آتش بلند می‌شود و لاله‌ای که در آتش می‌سوزد، همچون لباسی پر از تیر و نشانه به نظر می‌رسد. در اینجا گلی که شبیه به نشانه‌ای از تیر است، به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: ستاره زهره در آسمان روشنایی می‌بخشد و چهره‌اش شبیه تصویر هلال ماه است. در فصل بهار، لاله‌ها زیبایی و طراوت خاصی به طبیعت می‌دهند و دل انسان را شاد می‌کنند.

هوش مصنوعی: بوی خوشی از لطافت هوا به مشام می‌رسد که در باغ، حتی گیاهان مرده را هم به مانند غنچه‌ای تازه نیرو و امکان رشد دوباره می‌دهد.

هوش مصنوعی: در صبح زود، صدای بلبل در باغ به گوش می‌رسد که داستانی از روزگار را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: هرگز از زیبایی و لطافت غافل نشو، هر زمان که فرصتی دست داد، از آن بهره‌مند شو. آنقدر نگران کمبودها نباش، هر جا که قرار بگیری، با آرامش و رضایت زندگی کن.

هوش مصنوعی: هر غنچه‌ای که به بار نشسته، نتیجه‌اش به باد سپرده شد. مسکین، چگونه می‌تواند به ماندگاری چیزی اعتماد کند؟

هوش مصنوعی: تلاش کن که از سفره‌ای که گل‌ها آماده کرده‌اند، کمی بهره‌برداری کنی. زیرا بلبل‌، که به شادی و سرخوشی در چمن نشسته است، با صدای دلنشین خود ندا می‌دهد.

هوش مصنوعی: دل که قوی و سرشار از عشق و احساس باشد، مانند یاقوت و طلا به زیبایی می‌درخشد و هر غنچه‌ای را به رویش و شکفتن وامی‌دارد. این دل است که به تنهایی می‌تواند گشاینده و شاداب‌کننده باشد.

هوش مصنوعی: هرگز به اندازه بنفشه هیچ حرفی نزد، پس چرا زبانش را از پشت سر بیرون آوردند؟

هوش مصنوعی: گل که در شب خار را جابجا می‌کند، مانند باربر چوب. در نهایت می‌دانم که سرنوشتش باید آتش باشد.

هوش مصنوعی: اگر در گل خوشبو هیچ خاری نبود، دل نازک کجا به این همه خارها دچار می‌شد؟

هوش مصنوعی: ابر در هر لحظه، با عطر خوش مشک، گل لاله را شست‌وشو می‌دهد تا لب‌های آن به ستایش فرمانروا باز شود.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشید محبتی در دل شب تار هستی، که انبوهی از خوبى‌ها را در خود دارد. آسمان بزرگواری و عزت تو، پناهگاهی برای نیازمندان است و در قله‌ی عظمت و افتخار قرار داری.

هوش مصنوعی: کعبه مرکز و اساس حکومت، نقطه‌ نگریش صاحبان دین است. ناصر شریعت پیامبر، تحت حمایت و رحمت خدا قرار دارد.

هوش مصنوعی: بلقیس که مظهر خوشبختی در دنیا و دین است، با قدرت مریم و عیسی، قید و بند داراب (دشمنی) را شکست می‌دهد.

هوش مصنوعی: آن خدایی که بزرگیش را خدمتگزارانش می‌ستایند، در بالای آسمان‌ها قرار دارد و تخت گسترش عظمتش در آنجاست.

هوش مصنوعی: ارتفاع طاق ایوان او به بلندی آسمان است و خاک درگاه او خاصیتی مشابه کیمیا دارد.

هوش مصنوعی: شادی تنها در نام او وجود دارد و غم به اندازه‌ای کم است که شبیه به خوشحالی ناشی از نوشیدن شراب است. همچنین، نشاط و انرژی در وجود او نهفته است، درست مانند نور در ستاره‌ها.

هوش مصنوعی: اگر نوک شمشیر او بر کوه بیفتد، رنگ آن را سرخ می‌کند و مانند خون لعل و چهره‌ای به رنگ کهربا می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر به رای او تکیه کنی و به آسمان ناپایدار اعتماد کنی، مانند این است که بالش تو از نور خورشید باشد و در عشق او به آرامش دست یابی.

هوش مصنوعی: ای دنیا، مقام و ارزش تو در مقابل گردش ناچیز و بی‌ثبات زمان چه کم است! وای بر آسمان عدل، که رأی و نظر تو به اندازه خط استواست.

هوش مصنوعی: ذات تو به قدری ارزشمند و گرانبهاست که بتواند واسطه‌ای برای سلطنت باشد. در واقع، مقام و مرتبتی که تو داری، به چشم مردم مملکت همچون دارویی است که بینایی‌شان را بهبود می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در سخنان تو توضیحات راه نجات نهفته است و در اشاره‌هایت کلیات قوانین به روشنی بیان شده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در اینجا منظور این است که یک آهو که نمایانگر بی‌گناهی یا لطافت است، به دام شیر می‌افتد و این نشان‌دهنده ظلم یا قدرتی است که او را در خطر قرار می‌دهد. در عین حال، به نظر می‌رسد که اشاره به این دارد که سرنوشت یا شانس فردی ممکن است به زودی تغییر کند و نعمت یا خوشبختی را به او ارزانی دارد. این دو جنبه، یعنی طعمه شدن و همچنین امید به آینده، در این متن به خوبی به تصویر کشیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: از فضایل تو، شخصیتی با کمال و دانش مانند غلامی با کفایت به وجود آمده است و به خاطر بخشندگی‌ات، مهمانی‌ات شبیه به حاتم طایی، معروف‌ترین بخشنده تاریخ است.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی‌ات مراقب خودت باشی و دامن ایمنی به دور آن بگستری، تا زمانی که قیامت و نفخه‌ی صور به وقوع بپیوندد، از خطر نابودی و فنا در امان خواهی بود.

هوش مصنوعی: اگر ستاره سها در زیر پرچم تو حرکت کند، مانند خورشید بعد از این، سها نور و روشنی آسمان خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر از عفتت آگاهی دهند، زهره‌ات دیگر نمی‌تواند نمایان شود، جز در پرده‌ای از پنهان‌کاری و پوشش.

هوش مصنوعی: تا وقتی که بلبل شروع به خواندن نکند، در زمان پاکی و عفت تو، باد صبا پوشش گل را برنمی‌دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و شگفتی وجود یک شخص اشاره دارد که مانند سرمه‌ای است که به فرزندان و آحاد جامعه جلوه و درخشندگی می‌بخشد. آفتاب، به عنوان نماد نور و زندگی، از دور او را ستایش می‌کند و بر زیبایی‌اش تاکید می‌کند. در واقع، این تصویر نشان‌دهنده‌ی عظمت و تاثیر فرد بر جهان پیرامونش است.

هوش مصنوعی: پادشاهان جهان را نمی‌توان به جز به خاطر مقام و سلطنتشان شناخت، و این نشان از عدم صلاحیت عقل است که بخواهد تنها بر اساس قدرت و ثروت، آنها را ارزیابی کند.

هوش مصنوعی: در کتابت، گیاهان با کیاهان یکسان هستند، اما هیچگاه از گیاه، کاری به جان کیاهان نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: من پرنده‌ای هستم که عطر خوش را همراه دارم، اما تا چه زمانی باید درد دل خود را تحمل کنم؟ چه مدت باید در این باغ، بدون صدای خوش زندگی کنم؟

هوش مصنوعی: من به مانند مه هستم، اما تا کی می‌توانم در لباسی که به من تعلق ندارد، دست به گردش بزنم؟ من گل نیستم، پس به چه دلیلی باید خود را به این شکل آرایش کنم و در قباهای مختلف بپیچم؟

هوش مصنوعی: من اگر کافر باشم، هیچ‌کس در زندگی‌ام نتوانسته است به من امیدی بدهد، جز لطف و محبت شما که همچون آب برای کشت امید من عمل کرده‌اید.

هوش مصنوعی: من مانند باد به هر درِ ممکن رفته‌ام، اما هیچ کسی در برابر من چیزی نداد که به دامنم بیفکند.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر بخشش‌های سلطان پر شده است، اما من چرا باید به کمک کسی امید داشته باشم؟

هوش مصنوعی: وقتی که مثل باد سیاه شب، از تو دور شوم، بر هیچ کس دیگری جز تو ستایش نمی‌کنم، حتی اگر او درباری با قدرت و ثروت باشد.

هوش مصنوعی: من در جهان وسیع شعر و ادب، به طور مختصر، راهنمایی برای بزرگان این حوزه هستم و حالا خودم نیز به عنوان یک رهبر در این فضا شناخته می‌شوم.

هوش مصنوعی: شعر من شعری است و شعر دیگران هم شعری است، اما طعم و لذت واقعی موضوعات به این راحتی به دست نمی‌آید مانند ذوق نیشکر که نمی‌تواند از یک پشم‌گونی (بوریا) استخراج شود.

هوش مصنوعی: نادان نمی‌تواند یاقوت و مرجان را به درستی تشخیص دهد، اما هرکدام به اندازه‌ی درک خود، ارزش و بها را درک می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر کسی نسبت به ادعای من اعتراضی دارد، حضرت فضل در اینجا حاضر است، بنده می‌گویم بیا و بفرمایید.

هوش مصنوعی: فکر خالص من در این مسئله شاهدی است از سخنان خود که نشان می‌دهد مریم به عیسی نیاز دارد.

هوش مصنوعی: اگر این سخن را بر فراز کوه بگویم، از دل کوه به اندازه‌ی هر صدا، هزاران "احسنت" به سمت من خواهد آمد.

هوش مصنوعی: ای آسمان، هر طور که می‌خواهی با من رفتار کن، اما من هرگز از این مقام و جایگاه خود دور نخواهم شد، حتی اگر تو با من بسیار بد رفتار کنی.

هوش مصنوعی: هر چقدر که بتوان ذره‌ای از تابش خورشید یا سایه‌ای از کوه را دور کرد، ولی هرگز نمی‌توانم از خاک و ریشه‌ام جدا شوم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بر روی کمر کوه یاقوتی خوش‌رنگ چیزی قرار گیرد، تا بادی خوشبو و معطر بر روی کافوری بوزد.

هوش مصنوعی: نرگس با چشمانش به طرز زیبای ترک‌ها نظر می‌اندازد و سنبل (گل) به سمت زیبایی‌های محبوبان خم می‌شود.

هوش مصنوعی: سال نو مبارک و هر روز از روزهای نو و خوش شما آغاز یک دورهٔ جدید باشد که پایانش مشخص نیست.