هوش مصنوعی: من باز هم همانی هستم که چشمم با خوشبختی روشن است، به خاطر آن خاکی که در آن، زیبایی نور خورشید وجود دارد.

هوش مصنوعی: من دوباره همان کسی هستم که آسمان را قبله‌ای برای خود قرار داده‌ام، از همان درگاهی که قبله‌ی پادشاهان و امپراطوران است.

هوش مصنوعی: من دوباره به حالت تسلیم و بندگی سرم را در برابر این تخت گذاشته‌ام که با عرش نیز هم‌پایه است.

هوش مصنوعی: این بار دوباره من در مقابل کعبه هستم، کعبه‌ای که عظمتی دارد که با بالاترین مقام موجود در عالم هستی، یعنی سدره‌المنتهی، برابر است.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر شکایتی از روزگار و سختی‌های آن داری، آن را پنهان نکن؛ زیرا درگاه داور بر این وضعیت نظارت دارد.

هوش مصنوعی: اگر حاجتی داری، با کمال آرامش مطرح کن، زیرا این کاخ متعلق به پادشاهی است که همیشه بر بندگانش لطف دارد.

هوش مصنوعی: این شخص که در شرق و غرب فرمانروایی دارد، پادشاه دریا و خشکی است. ویژگی بارز او این است که بخشش و generosity او از هر فکر و اندیشه‌ای فراتر است.

هوش مصنوعی: خورشید که مانند یک شمشیر درخشان است، با نور و زیبایی‌اش از شرق تا غرب دنیا را در اختیار دارد و همه جا را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: سلطان اویس، که نشانه‌ای از حق است، به خاطر کمال عدل و ویژگی‌هایش، حمایت‌گر دولت و دین پیامبر می‌باشد.

هوش مصنوعی: سلطانی که همواره به دنبال بهبود و رفاه مردم است، همیشه در حال آماده‌سازی خود با تخت، تاج، اسب و کلاه‌خود است.

هوش مصنوعی: فتنه یاجوج مانند پیامبری است که به سوی پادشاهی می‌شتابد، در حالی که شمشیر شاه نیز در میان آمده و به مانند سدی که سکندر به راه انداخت، عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: در اطراف او، زمین به خاک درآمده و به سوی آسمان رفته که به مانند صد پایه منبر است.

هوش مصنوعی: روز تولد او وقتی مشتری به او نگریست، انصاف را رعایت کرد و گفت که او همانند یک سد بزرگ و مهم است.

هوش مصنوعی: آسمان بر چهار پایه جهان پنج بار به گردش درآمد تا اینکه این پادشاه، اداره‌کننده شش سمت و هفت کشور است.

هوش مصنوعی: سرمایه و نعمت‌های حکومتش همچون پرچم بر فراز سرها برافراشته است و در کنار این، حلقه‌ای در گوش است که به معنای وابستگی و تعلق می‌باشد، در حالی که همچون حلقه‌ای در گوش، به دروازه‌ای اشاره دارد.

هوش مصنوعی: ای کسی که از همه چیز در کائنات والاتر هستی و وجود تو به قدری با عظمت است که عقل نیز به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: چتر تو مانند نقطه‌ای است در این دایره سبز، که این نقطه همچنان بر دور این دایره سایه‌ای پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: تیر تو مانند پرنده‌ای با شکوه است که در روز جنگ، نشانه جدایی و فاصله‌ای در دنیای خود را بر سر دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نام تو به عنوان الگویی برتر در میان کشورها مطرح است و بر روی طلا و جواهرات درخشش دارد، به واقع تو در مرکز توجه و احترام قرار داری.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که تو در میان هزاران ستاره و اجرام آسمانی مانند سربازانی هستی که از شرق تا غرب گسترده شده‌اند. زیبایی و تنوع این اجرام به مانند یک لشکرِ بزرگ و حیرت‌انگیز در آسمان به چشم می‌آید. در واقع، او تو را به عنوان موجودی خاص و متمایز در این هیاهوی کیهانی توصیف می‌کند.

هوش مصنوعی: به طور کلی، کسانی که در کنار حق و به یاری او هستند، همانند سربازانی در میدان جنگ هستند که در زمان نیاز و به هنگام ظهور، به کمک می‌شتابند.

هوش مصنوعی: اگر سپاه دشمن حتی اندکی بیشتر از تو باشد، در روز جنگ، برای تو اهمیت چندانی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: به خانه‌ات برو و حرف‌های طولانی نزن، زیرا هزاران نفر دیگر مانند تو در خدمت او هستند.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند بر کسی که جایگاهش همچون کعبه است و ستاره‌ها برایش تسخیر شده‌اند، پیروز شود و او را مغلوب کند.

هوش مصنوعی: آب دشمنان را جز از جوی تیغ نده؛ زیرا آسیب آن‌ها به حدی است که می‌تواند از یک خنجر نیز بیشتر باشد.

هوش مصنوعی: در جایی که عدالت تو شهره است، آن‌جا محل آرامش و جایگاه واقعی زندگی وحشیانه است.

هوش مصنوعی: در روزی که سپاه منصور از عراق تا شوشتر به صف شده بودند، همه جا پر از نیروها و سربازان بود.

هوش مصنوعی: شاهین، که نمی‌توانی به خاطر ترس او خواب آرامی داشته باشی، حالا در جایی که به بالین و بستر تبدیل شده، می‌خوابی.

هوش مصنوعی: زمانی که انگیزه و تلاش تو، کاسه‌ای پر از نعمت به تو بدهد، یک قطره از آن نعمت، به اندازه دریای وسیع و خوش‌رنگ می‌ارزد.

هوش مصنوعی: در جایی که عظمت و شکوه تو برپا است، یک گوشه از سرزمین تو همانند خورشید خاور درخشان است.

هوش مصنوعی: سرنوشت و روزی‌های تو به بزرگهمتی و تلاش تو بستگی دارد و تا زمانی که به حساب و کتاب زندگی‌ات رسیدگی شود، همین‌طور ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگرچه بخور خوشبو مانند عود شکر با عطر تو ارتباطی دائمی ندارد، ولی بوی تو همواره در فضا پراکنده است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، من مانند آن طوطی سخنگو به ستایش تو مشغولم که با کلمات شیرینم، جهان را پر از عطر و شکر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هر کجا که کشتی‌ای وجود دارد، به خاطر ستایش و تمجید من دچار خطر و غرق شدن در دریای ارزش‌ها و خوبی‌ها شده است.

هوش مصنوعی: من این تنهایی و بی‌کسی را به خاطر دین خدا تحمل می‌کنم، زیرا که برای مردم عادی و پادشاهانی چون ملکشاه و سنجر، این وضعیت قابل تحمل نیست.

هوش مصنوعی: دوری از تو، ای خدای بزرگ، برای من گناهی بزرگ به شمار می‌آید و این تقصیر من نیست، بلکه می‌توان آن را به سرنوشت و بلایای آسمانی نسبت داد.

هوش مصنوعی: آسمان همیشه موجب ناامیدی من است، این ویژگی در ذات آسمان مانند طبیعت مخمر است.

هوش مصنوعی: من از روی اختیار از عشق تو دور نشدم، حالا که جدایی مانند ذره‌ای ناچیز است، چه ارزش و مقامی برای آن می‌تواند وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: من به بهشت و نعمت‌های آن قسم می‌خورم و همچنین به زیبایی‌ها و دل‌فریب‌ها، و بعد به خاک پای تو قسم می‌زنم که آنجا حوض کوثر وجود دارد.

هوش مصنوعی: مدت زمانی که از دوری تو گذشته را به گونه‌ای تصور کرده‌ام که گویی روز قیامت فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: در باغ بهشتی آسمان، جایی که شیر دل افراز می‌کند، این چشمه زرین، مانند جواهری درخشان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: منصور، پرچم پیروزی تو مانند آفتابی درخشان است که از برج علم شیر مانند درخشان شده است.