هوش مصنوعی: مصور ازلی از روح خواست که تصویری بسازد و به واسطه آن قامت تو را به نمایش بگذارد و در نهایت چنین صورتی ایجاد شد.

هوش مصنوعی: بنفشه خواب دید که زلف‌های تو را می‌بیند و صبح زود با حالتی آشفته و نگران از خواب بیدار شد.

هوش مصنوعی: در شب طولانی، در خیال خود موهای شانه‌زده و آراسته را به خیال می‌بندم و همه چیز را به فراموشی می‌سپارم.

هوش مصنوعی: من در آب به دنبال تصویر قد بلند تو هستم، ای خیال زیبا که در ذهن ما وجود داری.

هوش مصنوعی: اگر تو با ناز و خوش‌حالی راه بروی، درخت قامت تو باعث می‌شود که سروها از جای خود تکان بخورند، هرچند که آنها خودشان ثابت و پابرجا هستند.

هوش مصنوعی: دنیا پر از زیبایی توست، زیرا در آن، شمال به سمت آفتاب است و عطر خوشی در فضا پخش شده است.

هوش مصنوعی: تو در کلام خود، این حقیقت را پنهان کرده‌ای که وجود تو مانند جواهری با ارزش و خالص است. این گوهر پاک، در سخن تو به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: بیا به جمع دیوانگان عشق و ببین که از آن زنجیرهای سیاه چه تلاطم‌ها و شوروحال‌هایی ایجاد شده است.

هوش مصنوعی: در میان افرادی که در مسیر عشق به معشوق به زمین افتاده‌اند، تعداد زیادی وجود دارند، اما هیچ‌کدام به اندازه من که در این راه به زمین افتاده‌ام، در دل ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که نیمه‌جانم مانند چراغی روشن است، جانم که در آرزوی تو همچون نسیم صبح در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: هر نظری که به جز روی تو باشد، اشتباه است و هر نفس که به یاد تو نباشد، مانند هوای بی‌ارزش و پوچ است.

هوش مصنوعی: چهره تو مانند چشمه‌ای از عشق است و دور آن چشمه، سبزی خط تو مانند گیاهان بهار می‌روید.

هوش مصنوعی: مشاهده می‌کنم که نشانه‌ای از محبوب تو، مانند آفتاب درخشان، بر زمین افتاده است. آیا این سایه‌ای که می‌بینم، ناشی از چتر بلند و سایه خداوند نیست؟

هوش مصنوعی: خدای بزرگ که شاهان دریا و خشکی زیر فرمان او هستند، خوشحال است که آسمان وسیع و خورشید نعمت‌های او را به همه می‌دهد.

هوش مصنوعی: دلش با نگاهی مطمئن به واقعیت امروز، همه وضعیت‌های جهان را در آینده می‌بیند.

هوش مصنوعی: او از خوشحالی همیشه در محفل بازی و شادی می‌خندد و لبخندش به مانند ظرفی پر از شراب سرخ است.

هوش مصنوعی: عقل انسان به دلیل محدودیت‌هایش نمی‌تواند به خوبی عظمت و کمال خدا را درک کند، مانند چشمی که نمی‌تواند نور خورشید را ببیند.

هوش مصنوعی: به خاطر بوی خوشی که به ملامت می‌زند و می‌تواند روح و جان را تازه کند، غبار سیاه او به مانند عنبر خوشبو شده است.

هوش مصنوعی: بدان که امیدوارم من نیز در جمع خدمتگزاران او قرار گیرم و مانند یک جواهر ارزشمند در گوش تو باشم، هرچند که هنوز خام و ناپخته‌ام.

هوش مصنوعی: از نور تابناک چهره او که روشنی‌اش دل‌انگیز است پناه می‌برم و این‌گونه دلم به سایه موجودی افسانه‌ای خوش است.

هوش مصنوعی: آیا تو همان ستاره‌ای هستی که با درخشش خود، برج عصمت را از نور قبه مهد خود روشن کرده و به زیبایی می‌درخشد؟

هوش مصنوعی: تو همچون لطفی هستی که همچون دریا وسیع و بی‌پایان است. وجود تو مانند نوری خالص است و دنیا مانند گرد و غبار در برابر عظمت تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: مقام و موقعیت تو بلند است، در حالی که همه چیز در دنیا ناپایدار و در حال تغییر است. وجود با ارزش و باوقار تو نشان‌دهنده‌ی ثبات و ماندگاری است.

هوش مصنوعی: زمانه به تو وابسته است، همان‌طور که وجود انسان به حیاتش نیاز دارد. تو راهی برای دیدن زیبایی‌ها هستی، مانند چشمی که به نور و روشنایی می‌نگرد.

هوش مصنوعی: به خاطر تلاش و کوشش تو در میدان جنگ، بخشش و مهر تو از دریا بیشتر و عظیم‌تر است.

هوش مصنوعی: تیغ تو همچون آینه‌ای است که زیبایی و موفقیت را نشان می‌دهد و هنر خطاطی تو مانند دندانه کلیدی است که به فتح و پیروزی می‌انجامد.

هوش مصنوعی: دست تو نشان‌دهنده‌ی عظمت جهان است و این خود دلیلی است بر کفایت و شایستگی تو.

هوش مصنوعی: توانایی و مقام تو به قدری بالا است که حتی زهره، با تمام زیبایی‌هایش، در مقابل تو به عنوان یک خدمتکار به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: دل تو همچون نوشته‌ای است که بر روی ابرها قرار دارد و نشانه‌های آن در دل دریاها در حال گسترش است.

هوش مصنوعی: از زیبایی و فکر تو، خورشید با هزاران پرتو درخشان است و خوشی‌های تو مانند ناهید (سیاره زهره) با هزار صدا و نغمه به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در زمان حاکمیت تو که عدالت برقرار شده، نام ناپسند و ظلم به روشنی بر بید مجروح است و این درگیری و تناقض، لرزه‌ای به اعضای جامعه انداخته است.

هوش مصنوعی: زمانی که کمکی از سوی تو به یک مرده برسد، مثل غنچه‌ای است که در کفن آن مرده، آرزوی زندگی و زنده شدن را دارد.

هوش مصنوعی: خانه‌ی مقام و موقعیت تو را به عنوان مکمل و درمانگر می‌دانم و به یاد دارم که خاک پای تو ارزش بیشتری از خون‌بهای مشک دارد.

هوش مصنوعی: لباس قرمز تو از شمشیر سبز باغ به رنگ خون است و نشانه زردی بر پیشانی تو مانند کهرباست.

هوش مصنوعی: چشم‌های خسرو چین با زیبایی ابروهای تو، فضای چین را تنگ‌تر از چین قبا نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هلال ماه مانند نعل ستاره است و آسمان در حال گردش است. جهان در حرکت است و زمان به سرعت می‌گذرد، در حالی که زمین نیز در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: انسانی که بلندپرواز و با همت باشد، باید ذهنی باز و پذیرای فرصت‌ها داشته باشد. همچنین، باید مانند فردی با حوصله و بردباری عمل کند و در عین حال، از شوق و آرزوهایی که دارد، دور نماند. این ترکیب به او کمک می‌کند تا با آرامش و دقت، به هدف‌هایش نزدیک شود.

هوش مصنوعی: شب، زمانی است که اربابان قدرت در خوشبختی به سر می‌برند، اما آیا در این شب، نشانه‌ای از روشنی صبح فردا وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اگر روز و شب را سپری کرده‌ای، پس مطمئناً روشنایی روز از چهره‌ات و تاریکی شب از گریه‌ات نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت اشتیاق، سم اسبش به آتش رفته و او به خاطر آرزوی بوسیدن دست محبوبش، در حال تلاش و انتظار است.

هوش مصنوعی: با تلاش و قدرتی که به کار بسته شده، زمین به جایی رسیده که از پایین‌ترین نقطه‌ها به اوج آسمان در حال صعود است.

هوش مصنوعی: سحاب به سمت بالا می‌رود، اما عرق نمی‌کند. این به حالت خاصی اشاره دارد که فردی در حیات و زندگی خود غرق شده و نمی‌تواند به اوج برسد.

هوش مصنوعی: جوانی مانند حاکم است که با اراده و قدرتش به جلو می‌تازد، مانند قانون‌هایی که به آن عمل می‌شود و همچون سرنوشت به سرش می‌آید.

هوش مصنوعی: ای شه، حسودان نمی‌توانند تو را ببینند، زیرا خوشحالی تو باعث بدبختی دشمنانت شده است.

هوش مصنوعی: نگران نباش از دشمنی که همیشه در حال چرخش است؛ چرا که گردش زمان بر اساس نظر و اراده توست.

هوش مصنوعی: هر چند که دشمن آتش به جان من انداخته، دل سوخته من در برابر تیزی تیغ تو، بر روی سنگ سختی استوار و محکم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: حالا ببین که چگونه اثر نعل شبرنگت مانند شعله آتش، از میان خارها بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: به دشمن نادان خود نشان بده که چطور می‌توان با یک ضربه، چهره‌اش را در آب نقش‌بندی کرد، نقشی که گهگاه از شعله‌های شمشیر تو خواسته می‌شود.

هوش مصنوعی: به مانند مردمک چشم خود، وقتی به آن نگاه کرد، صورتش را پوشاند؛ چرا که به وضوح از نظر او اینجا بهترین مکان برای پناه گرفتن است.

هوش مصنوعی: زبان نرم و شیوا تو حالا شرایط زمانه را به نمایش گذاشته و هیچ‌کس نیست که مانند تصویری که در آینه می‌بینیم، ظاهر شود.

هوش مصنوعی: اگر دشمن خیریت به دژ و قلعه‌ای پناه ببرد، باید بدانید که قدرت و شکوه حیدر (علی) همچون منجنیق، این قلعه را تسخیر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: فلک، یعنی آسمان، با بزرگی و عظمت خود به حضور شما، ای شاه، ابراز نارضایتی از مشکلات و ناهنجاری‌های دنیا دارد.

هوش مصنوعی: سوار در حال حرکت، همانند آفتاب به نظر می‌رسد که برای مردم، شمشیر طلایی را از غلاف بیرون کشیده است.

هوش مصنوعی: اگرچه جهان پر از زیبایی‌ها و جذابیت‌های مختلف است، اما در حقیقت در آن نشانه‌ای از انسانیت و صداقت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو باید از من بپرسی که چگونه در زندگی با چالش‌ها و مشکلات مواجه شوم، نه اینکه به آسمان و ستاره‌ها نگاه کنی و امید به معجزه داشته باشی.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌دانی که ستم و ظالمی در این دنیا پایان ندارد؟ آیا نمی‌بینی که به خاطر این بی‌رحمی، روزگار سرکش و عاصی شده است؟

هوش مصنوعی: بدون خواسته و انتخاب، دوماه از بنده‌ شاه محدود به دور هستند و او از پایگاه شاه جداست.

هوش مصنوعی: بدن من از این غم مانند شمع ذوب شده است و تعجبی ندارد که سینه‌ام پر از سوز و درد است و چشمانم هم خالی و بی‌نور شده‌اند.

هوش مصنوعی: هرچند که از خدمت دور بوده‌ام، اما همیشه دعای من پشت سر شاه و سپاهیانش را همراهی می‌کند.

هوش مصنوعی: در هر زمانی، دعوت من مورد توجه کاروان صبح و نسیم صبحگاهی قرار دارد و همواره در کنار آنهاست.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که در سخاوت، هیچ سختی و محدودیتی ندارم، اما تویی که در کلام امروز، بهترین و برترین سخن‌سرایان هستی.

هوش مصنوعی: از درخشش آینه‌ی طلا نمایان است که روز همیشه با نفس پاک صبح، پاک و خالص است.

هوش مصنوعی: از ذهن و دل آشفته و ناخالصی‌های زندگی دور بمان تا درون پاک تو که مانند آینه‌ای است برای نمایش الهی، آرام و روشن بماند.