سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای غیر که همچون مژه از گریه تری</p></div>
<div class="m2"><p>وز ذوق نوای عاشقی بی خبری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از مرغ قفس ناله شنیدن دارد</p></div>
<div class="m2"><p>گوشی بگشای همچو گل، گرچه کری</p></div></div>

شمارهٔ ۸۹

ای غیر که همچون مژه از گریه تری
وز ذوق نوای عاشقی بی خبری
از مرغ قفس ناله شنیدن دارد
گوشی بگشای همچو گل گرچه کری

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از کسی می‌خواهد که به حال عاشقان و شکایت پرنده‌ی قفس گوش دهد. او به این شخص می‌گوید که همین‌طور که گل توان شنیدن دارد، او نیز باید حساسیت و درک لازم را داشته باشد، حتی اگر نسبت به احساسات فوری عشق بی‌توجه باشد. به عبارتی، شاعر از او می‌خواهد احساسات دیگران را بشنود و درک کند.

شمارهٔ ۸۷

شمارهٔ ۸۸

هوش مصنوعی: ای کسی که مانند مژه از اشک و گریه خیس شده‌ای و از شوق و لذت آواز عاشقانه بی‌خبر هستی.

ای غیر که همچون مژه از گریه تری

وز ذوق نوای عاشقی بی خبری

هوش مصنوعی: اگر به صدای ناله‌ی پرنده‌ای که در قفس زندانی است گوش دهی، مانند گلی باش که به گشایش و زیبایی معروف است، حتی اگر ناشنوا باشی.

از مرغ قفس ناله شنیدن دارد

گوشی بگشای همچو گل، گرچه کری

شمارهٔ ۸۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده