سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زان طرف کله چو کاکل آید بیرون</p></div>
<div class="m2"><p>دود از دل شاخ سنبل آید بیرون</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در هر چمنی که روی او گل باشد</p></div>
<div class="m2"><p>از غنچه چو بیضه بلبل آید بیرون</p></div></div>

دیوان کامل محمدقلی سلیم تهرانی (شامل غزلیات، قصائد، مثنویات، قطعات و رباعیات) به تصحیح و اهتمام رحیم - رضا - محمدقلی سلیم تهرانی - تصویر ۶۷۱

شمارهٔ ۸۱

زان طرف کله چو کاکل آید بیرون
دود از دل شاخ سنبل آید بیرون
در هر چمنی که روی او گل باشد
از غنچه چو بیضه بلبل آید بیرون

هوش مصنوعی: در این بیت‌ها شاعر به زیبایی طبیعت اشاره می‌کند. از یک سو، سرخی و زیبایی کاکل گل‌ها نمایان می‌شود و از سوی دیگر، دودی که از دل گل‌های سنبل برمی‌خیزد، نشانه‌ای از احساسات عاطفی است. همچنین در هر چمنی که گل وجود داشته باشد، آواز بلبل نیز به گوش می‌رسد که به نشانی از سرزندگی و شادابی طبیعت است.

شمارهٔ ۷۹

شمارهٔ ۸۰

هوش مصنوعی: از آن طرف که سر مانند شاخک‌های یک گیاه زینتی نمایان می‌شود، بخار یا دود از دل گل سنبل پدیدار می‌شود.

زان طرف کله چو کاکل آید بیرون

دود از دل شاخ سنبل آید بیرون

هوش مصنوعی: در هر چمنی که گل‌ها شکوفا باشند، بلبل از غنچه‌ای مانند تخم پرنده بیرون می‌آید.

در هر چمنی که روی او گل باشد

از غنچه چو بیضه بلبل آید بیرون

شمارهٔ ۸۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده