سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل از غم عشق گلرخان بی تاب است</p></div>
<div class="m2"><p>آغشته به خون چو لاله ی سیراب است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر جزوی ازان بود بر نوخطی</p></div>
<div class="m2"><p>گویی دل من نسخه ی استکتاب است</p></div></div>

شمارهٔ ۹

دل از غم عشق گلرخان بی تاب است
آغشته به خون چو لاله ی سیراب است
هر جزوی ازان بود بر نوخطی
گویی دل من نسخه ی استکتاب است

هوش مصنوعی: دل شاعر از عشق گلرخان سرشار از غم و بی‌تابی است. دل او مانند لاله‌ای سیراب و خونین است و هر قسمت از آن، گویی صفحه‌ای از یک کتاب خاص را تشکیل می‌دهد.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: دل به خاطر عشق معشوقش در عذاب و بی‌تابی است و مانند لاله‌ای که از آب سیراب شده، به خون آغشته و زخمی است.

دل از غم عشق گلرخان بی تاب است

آغشته به خون چو لاله ی سیراب است

هوش مصنوعی: هر بخشی از آن به نوعی شبیه داستانی است که قلب من همچون یک کتاب فراموش نشدنی است.

هر جزوی ازان بود بر نوخطی

گویی دل من نسخه ی استکتاب است

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده