سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آسوده نه ایم یک زمان از رفتن</p></div>
<div class="m2"><p>اما نکنیم آه و فغان از رفتن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از سیر و سفر چه غم سبکروحان را</p></div>
<div class="m2"><p>کی مانده شود آب روان از رفتن</p></div></div>

شمارهٔ ۷۹

آسوده نه ایم یک زمان از رفتن
اما نکنیم آه و فغان از رفتن
از سیر و سفر چه غم سبکروحان را
کی مانده شود آب روان از رفتن

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که ما هرگز از رفتن و سفر آسوده نیستیم، ولی نباید از این رفتن نگران یا ناراحت باشیم. او به آرامش روح سفرکرده‌ها اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که هیچ چیز دائمی نیست و مانند آب روان، زندگی نیز از رفتن تشکیل شده است.

شمارهٔ ۷۷

شمارهٔ ۷۸

هوش مصنوعی: ما هرگز از رفتن راحت نیستیم، اما نباید به خاطر آن ناله و شکایت کنیم.

آسوده نه ایم یک زمان از رفتن

اما نکنیم آه و فغان از رفتن

هوش مصنوعی: سبک روحان به سفر و جابه‌جایی فکر نمی‌کنند، زیرا زندگی و زمان جاری مثل آب روانی است که از رفتن و تغییر نمی‌ایستد.

از سیر و سفر چه غم سبکروحان را

کی مانده شود آب روان از رفتن

شمارهٔ ۷۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده