سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>صبح است و نوای بلبلی می آید</p></div>
<div class="m2"><p>زان طره نسیم سنبلی می آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>همچون مژه در دیده ی ما جا دارد</p></div>
<div class="m2"><p>خاری که ازو بوی گلی می آید</p></div></div>

شمارهٔ ۵۵

صبح است و نوای بلبلی می آید
زان طره نسیم سنبلی می آید
همچون مژه در دیده ی ما جا دارد
خاری که ازو بوی گلی می آید

هوش مصنوعی: در این شعر، صبح با صدای بلبلی آغاز می‌شود و نسیم لطیفی که بوی گل می‌دهد، فضا را دلپذیر کرده است. شاعر به زیبایی طبیعی اشاره می‌کند و احساس می‌کند که این زیبایی مانند مژۀ چشمش در دل او جای دارد.

شمارهٔ ۵۳

شمارهٔ ۵۴

هوش مصنوعی: روز شده و صدای بلبل از باغ به گوش می‌رسد، نسیم ملایمی هم از طرف گل‌های خوشبو در حال وزیدن است.

صبح است و نوای بلبلی می آید

زان طره نسیم سنبلی می آید

هوش مصنوعی: همچون مژه در چشم ما، خاری وجود دارد که بوی گل را از خود پخش می‌کند.

همچون مژه در دیده ی ما جا دارد

خاری که ازو بوی گلی می آید

شمارهٔ ۵۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده