سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی جذبه ی دوستان ز جا نتوان رفت</p></div>
<div class="m2"><p>هر راه که نیست رهنما، نتوان رفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فریاد مؤذن بشنو تا دانی</p></div>
<div class="m2"><p>ناخوانده به خانه ی خدا نتوان رفت</p></div></div>

دیوان کامل محمدقلی سلیم تهرانی (شامل غزلیات، قصائد، مثنویات، قطعات و رباعیات) به تصحیح و اهتمام رحیم - رضا - محمدقلی سلیم تهرانی - تصویر ۶۶۹

شمارهٔ ۳۱

بی جذبه ی دوستان ز جا نتوان رفت
هر راه که نیست رهنما نتوان رفت
فریاد مؤذن بشنو تا دانی
ناخوانده به خانه ی خدا نتوان رفت

هوش مصنوعی: حضور دوستان و همراهان در زندگی ضروری است و بدون آنها نمی‌توان به جایی رسید. برای یافتن مسیر درست، نیاز به راهنمایی داریم. همچنین، برای نزدیک شدن به خداوند باید ابتدا دعوت او را بشنویم و آگاهانه وارد این مسیر شویم.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: بدون محبت و همراهی دوستان، نمی‌توان از جایی حرکت کرد. هر مسیری که راهنمایی نداشته باشد، قابل پیمودن نیست.

بی جذبه ی دوستان ز جا نتوان رفت

هر راه که نیست رهنما، نتوان رفت

هوش مصنوعی: ندای مؤذن را گوش کن تا بفهمی که بدون دانستن و آمادگی، نمی‌توان به خانه‌ی خدا رفت.

فریاد مؤذن بشنو تا دانی

ناخوانده به خانه ی خدا نتوان رفت

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده